جام جم آنلاین: چند روز پیش وزارت بهداشت اعلام کرد که «هشت میلیون جوان ایرانی آماده ازدواج هستند» اما اگر این روزها فقط سری به بنگاه‌های املاک بزنید و قیمت‌های سرسام‌آور مسکن را در فصل جابه‌جایی اجاره نشین‌ها رصد کنید، به آماده نبودن و بی‌رغبتی جوانان برای ازدواج، حق می‌دهید.
بدیهی است که در هر جامعه‌ای، آمادگی برای ازدواج تنها به سن و سال مربوط نیست و عوامل بسیار مهم و متعددی باید در کنار یکدیگر قرار بگیرد تا یک جوان حاضر باشد، خطر تشکیل یک زندگی مشترک و پذیرش مسئولیت یک خانواده جدید را قبول کند.
چند روز قبل نیز مسوولان شورای رقابت در اظهار نظری جنجالی اعلام کردند خط فقر برای خانواده‌های شهری،
۹۴۶ هزارتومان در ماه است! تازه این خط فقر فقط برای سال ۸۹ تعیین شده و هنوز این شورا مشغول بحث و بررسی در خصوص میزان خط فقر در سال‌های ۹۰ و ۹۱ است؛ حال تصور کنید در چنین شرایطی یک فارغ‌التحصیل بیکار یا کارگری با حقوق ۳۸۹ هزار تومان در ماه (یعنی همان حداقل حقوق مصوب در شورای عالی کار) با چه جراتی باید پای در میدان پرهزینه ازدواج بگذارد.
در حقیقت، امروزه رفته‌رفته به مرحله‌ای گام گذاشته‌ایم که دیگر ازدواج کردن به یک «اولویت غیرضروری» در زندگی بسیاری از جوانان بدل شده و از سوی دیگر، اشتغال و مسکن در راس اولویت‌های ضروری اغلب جوانان جاخوش کرده است.
امین جلالوند – گروه جامعه
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version