تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مغز در شنیدن صداهای جدید و در حال نزدیک شدن موفق‌تر از تشخیص صداهای در حال محو شدن عمل می‌کند.
محققان موسسه تحقیقات گوش در دانشگاه کالج لندن بدنبال بررسی و درک این مسأله هستند که چرا صداهای خاص در مقایسه با سایر اصوات بهتر قابل شنیدن هستند.
اصوات مصنوعی متشکل از صداهای مختلف تولید شده و از شرکت کنندگان در این پژوهش خواسته شد که زمان شروع یا ناپدید شدن صداهای مختلف را مشخص کنند.
محققان دریافتند که شنوندگان بطور قابل ملاحظه‌ای قادر به تشخیص اصوات جدید هستند، درحالی که قدرت شنوایی صداهای در حال محو بسیار ضعیف است؛ یعنی در محیط های شلوغ صوتی، شرکت‌کنندگان قادر به شنیدن بیش از نیمی از تغییرات صوتی اطراف خود نیستند.
این اثرات حتی در صداهای نسبتا ساده نیز دیده می شود و به نظر نمی رسد که قدرت شنوایی تحت تأثیر میزان صدا باشند.
دکتر «ماریا چیت» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: تصور کنید که در یک جنگل به همراه دوستان در حال حرکت هستید، ناگهان صدای قدم های آنها ناپدید می شوند.
یافته های ما نشان می دهد که حوادث بالقوه ای در اطراف ما وجود دارند که نسبت به آن حساس نیستیم که از این پدیده بعنوان «کوری ناپدید شونده» نام برده می شود.
تحقیقات نشان می دهد که حتی وقفه های کوتاه مانند یک بوق ساده برای ایجاد اختلال در شنوایی و توجه به تغییرات بزرگتر کافی است.
منبع:ایسنا
سلامت و زندگی