بوکانان در شروع مقاله خود، گفته است؛ ایران به دنبال بمب هسته ای که داشتن آن بیهوده، خطرناک و از نظر معنوی و دینی گناه بزرگی محسوب می شود، نیست.
بنابراین، آیت الله خامنه ای رهبر عالی‌قدر ایران در ماه فوریه اعلام کرد؛ برخورداری از تسلیحات اتمی، گناه مهلکی در نزد خدا است.
همچنین گزارش های متعدد جامعه اطلاعاتی آمریکا در سال ۲۰۰۷ اعلام و در سال ۲۰۱۱ نیز مجددا تاکید کرد که ایران هرگونه برنامه ساخت تسلیحات هسته ای را کنار گذاشته است.
از سوی دیگر، تاسیسات هسته ای ایران در نطنز _که اورانیوم را به میزان ۵ درصد غنی می سازد و تاسیسات هسته ای فردو که اورانیوم را ۲۰ درصد غنی می کند، تحت نظارت دائم سازمان ملل متحد هستند.
ایران پیشنهاد کرده است که اگر غرب ایزوتوپ های مورد نیاز برای پزشکی هسته ای را برای ایران تامین کند و برخی از تحریم ها را لغو کند، تهران غنی سازی ۲۰ درصد اورانیوم را متوقف می کند. اما ایالات متحده می گوید؛ با این پیشنهاد موافق نیست و ایران باید فعالیت غنی سازی را تماما و به طور نامحدود متوقف کند.
این مسئله، نقطه توقف مذاکرات است. ایران معتقد است به عنوان امضاء کننده معاهده ان پی تی، حق دارد اورانیوم را برای اهداف صلح آمیز غنی سازی کند و در این خصوص مردم ایران هم پشت دولت خود هستند.
مشاور سابق رونالد ریگان، سپس این سوال را مطرح می کند که پس تهدیدی که آماده سازی آمریکا برای جنگ با ایران را توجیه می کند، کجاست؟
گیدئون راچمن، مقاله نویس فایننشال تایمز می گوید؛ وسواس ما در مورد ایران مانع دیدن تهدیدات بالقوه بزرگتر می شود.
پاکستان صد بمب هسته ای دارد و سرگرم ساختن بمب های بیشتر است و احساسات ضد آمریکایی در آنجا به مراتب فراگیرتر از ایران است. این کشور در سال ۱۹۹۹ به طرز خطرناکی نزدیک بود با هند وارد جنگ هسته ای شود. اسامه بن لادن سالها در خاک پاکستان زندگی می کرد و مناطق قبایلی این کشور، هنوز هم مهمترین پایگاه های القاعده هستند.
بوکانان می افزاید؛ همچنین پاکستان در حملات تروریستی بمبئی در سال ۲۰۰۸ که در آن ۱۶۴ نفر کشته شدند، دست داشت.
اگرچه دولت پاکستان این حملات را محکوم کرد، شواهد محکمی وجود دارد که این ترورها را به سرویس اطلاعاتی پاکستان مرتبط می کند.
اگر حملات بمبئی از سوی ایران انجام گرفته بود، غرب فریاد “تروریسم دولتی” را سر می داد.
از هر ده پاکستانی هفت نفر آمریکا را دشمن می دانند و هواپیماهای بدون سرنشین که استفاده از آنها توسط اوباما افزایش یافته و جان بسیاری از پاکستانی ها را گرفته، این دشمنی را تشدید کرده است.
با این وجود، هواپیماها و ناوگان آمریکا راهی خلیج فارس شده اند، زیرا ۴۴ سناتور آمریکایی از باراک اوباما خواسته اند مذاکره با ایران را قطع کرده، تحریم ها را سخت تر کند و برای جنگ آماده شود.
اوتو فون بیسمارک، اولین صدراعظم آلمان گفته است؛ حمله پیش دستانه مانند “خودکشی از ترس مرگ است” آیا ما آمریکائیان وارد یک جنگ غیر ضروری دیگر می شویم؟
در سال ۱۹۵۹، آیزنهاور رئیس جمهور وقت آمریکا، نیکیتا خروشچف، قصاب بوداپست را برای دیدار و گفتگویی ده روزه به ایالات متحده دعوت کرد.
در سال ۱۹۷۲ ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا برای گفتگو با مائو رهبر چین که عامل کشتار دهها میلیون چینی و دهها هزار آمریکایی در کره بود، راهی پکن شد. رونالد ریگان نیز همواره به دنبال آن بود که با حاکمان امپراطوری ها مذاکره کند.
ایران هرگز در این جرگه نیست، نه در جرایمی که در این رژیم ارتباط داده می شود و نه تهدید واقعی و بالقوه برای ایالات متحده است.
آیا ما کسی را نداریم که با رهبران ایران مذاکره کند. اگر ما توانستیم با استالین و مائو بنشینیم و مذاکره کنیم، چرا نتوانیم با ایرانی ها درست مذاکره کنیم؟
عصر ایران