معناشناسی امام و مقام امامت از نگاه فریقین

کتاب برپنج ​ فصل اشتمال دارد؛ فصل اول، کلیات که در بردارنده مباحث «درنگی در آموزه امامت در دیدگاه فریقین»، «بررسی دیدگاه مفسران در وجوه معنایی امام در قرآن و تنقیح موضوع» و «سپری کوتاه در پیشینه پژوهش» است.

فصل دوم تا پنجم به ترتیب به بررسی تطبیقی «امامت و آزمون با کلمات»، «رتبه امامت» و «اصطلاح‌شناسی امام» و «لغزش‌ناپذیری (عصمت)‌ و علم امام» اختصاص دارد.

هرکدام از این فصل‌ها پس از طرح مباحث مقدماتی در سه گفتار به بررسی دیدگاه‌های شیعه، اهل سنت و آن گاه به ارزیابی دیدگاه آنان پرداخته و با محوریت آیه امامت حضرت ابراهیم (بقره، ۱۲۴)‌ به این نتیجه رسیده است که زمان آزمون‌ها برای احراز مقام امامت پس از نبوت حضرت ابراهیم بوده و در پی آن، مقام اعطایی امامت از مقام نبوت برتر خواهد بود.​

اواخر کتاب ۱۰ سوال برای پژوهش طلاب و دانشجویان مبتنی بر آموزه‌های کتاب ارائه شده و منابع و مآخذ آن ۱۵۴ عنوان را در بر می‌گیرد. نمایه آیات، نمایه روایات و نمایه کتب پایان‌بخش این کتاب است.

شیوه‌ای که تاکنون معمولا در حوزه تفسیر قرآن (به صورت مستقل) مغفول مانده، تفسیر تطبیقی است. این شیوه از تفسیر به بررسی مقایسه‌ای دیدگاه‌های شیعه و اهل سنت درباره تفسیر آیات قرآن می‌پردازد و می‌تواند به صورت موضوعی یا ترتیبی، صورت پذیرد.

هر چند در تفاسیر اجتهادی هر دو فریق (در برابر تفاسیر روایی) کم و بیش به بررسی و نقد دیدگاه‌های یکدیگر اشاره شده است؛ مانند تفسیر المیزان (نوشته علامه طباطبایی)، ولی بررسی مستقل و همه‌جانبه با تنظیم منطقی مباحث، پیشینه چندانی در میان فریقین ندارد.

ضرورت این نوع تفسیر در درک و ارزیابی درست از مبانی و مفاهیم آیات از دیدگاه‌های فریقین نهفته است که آثاری مطلوب در پی خواهد داشت.(جام جم)