پایگاه اینترنتی الجزیره با انتشار گزارشی در مورد ناآرامیهای اخیر در اسرائیل و خود سوزی اسرائیلیهای معترض به وضعیت اقتصادی و اجتماعی نوشت، این رژیم در آستانه “سقوط” قرار دارد.
در این گزارش آمده است: اختلافات داخلی اسرائیل بر سر نژاد، دین و وضعیت اقتصادی چالش بزرگی را پیش روی اسرائیل که خود را دولتی سکولار، آزاد (لیبرال) و دموکراتیک میداند، قرار داده است.
تابستان سال گذشته، تقریبا نیم میلیون اسرائیلی در اعتراض به نابرابری درآمدی و افزایش قیمت خانه به خیابانها ریختند. این بزرگترین موج تظاهرات در اسرائیل بوده است.
این جنبشهای نوپا برای عدالت اجتماعی نهاد سیاسی بدنام اسرائیل را به لرزه درآورده است.
روز ۱۴ ژوئیه سال جاری میلادی موشه سیلمن، یک اسرائیل ورشکسته و بیخانمان، در جریان یکی از تظاهرات اخیر خود به آتش کشید و به میزان ۹۴ درصد دچار سوختگی درجه سوم شد.
سیلمن در یادداشتی که قبل از آتش زدن خود، برای جمعیت حاضر خواند، گفت:”من نتانیاهو و یوال استینیتز (وزیر دارایی) را بابت این تحقیری که این مردم محروم هر روز متحمل میشوند یعنی گرفتن از فقرا و دادن به ثروتمندان ودولتمردان، مقصر میدانم”.
سیلمن یک هفته بعد در اثر شدت جراحات درگذشت. آیا اکنون جای تعجب است که بگوییم اسرائیل در آستانه سقوط قرار دارد؟ رسانههای عربی به سیلمن لقب “بوعزیزی اسرائیل” دادهاند.
اما اختلافات اسرائیلیها فقط از نوع اختلافات اجتماعی-اقتصادی نیست. شکاف میان سکولارها و یهودیان ارتودکس هر روز بیشتر میشود و سیاستمدارانی از طیفهای سیاسی مختلف در حمایت از لغو قانون معافیت دهها هزار یهودی ارتودوکس از خدمت سربازی اجباری به مردم پیوستهاند.
یهودیان ارتودوکس میگویند، منتقدان سکولار آنها باید وظیفه رفتن به خدمت سربازی را به دوش بکشند و در ماه جولای این اختلافات منجر به فروپاشی کابینه ائتلافی نتانیاهو شد. علاوه بر این، اختلاف دیگر، اختلاف میان شهروندان یهودی و فلسطینی اسرائیل است.
فلسطینیان یک پنجم کل جمعیت اسرائیل را تشکیل میدهند، اما با این وجود تحت قوانین و مقررات تبعیضآمیز قرار دارند.
روزنامهها آرتص با اشاره به قانونی که در پارلمان اسرائیل کنست وضع شده و به نهادها و ارگانها امکان میدهد به هنگام اجاره زمینهای دولتی، علیه شهروندان غیریهودی تبعیض قائل شوند، نوشت، بین یک (رژیم) یهودی دموکراتیک و رژیم نژادپرست مرز باریکی وجود دارد این هفته از این مرز عبور کردیم.
حنین زوآبی، یک عضو فلسطینی پارلمان اسرائیل میگوید چنین قوانیننژاد پرستانهای نتیجه آن است که اسرائیل خود را کشوری یهودی میخواند. من به چشم آنها (یهودیان) دیده نمیشوم آنها ما (فلسطینیان اسرائیل) را به رسمیت نمیشناسند.
ضمن آنکه اشغال غیرقانونی سرزمینهای فلسطینی همچنان ادامه دارد که طولانی ترین اشغال نظامی در جهان است که اکنون وارد چهل و ششمین سال خود شده است.
شهرک نشینان کرانه باختری اکنون بر سیاستهای اسرائیل نفوذ دارند و بسیاری از سران آنها تمایل دارند اشغال سرزمینهای فلسطینیان دائمی باشد.
اسرائیل مدت طولانی است که خود را “کشور یهودی” سکولار،آزاد (لیبرال) و دموکراتیک میخواند،اما با روند فعلی اسرائیل چطور میتواند چنین ادعایی بکند.
باشگاه خبرنگاران