نهضت نخریدن

مردم، شیشه‌های شیر را به خیابان‌ها پرت کردند و با این کار اعتراض خود را به افزایش قیمت شیر نشان دادند. کارخانه تولید شیر پس از مدتی که این بلا سرش آمد، مجبور شد در قیمت محصول خود تجدیدنظر کند.

این داستان را گفتم تا به اینجا برسیم که شیر و محصولات لبنی مدتی است با نوسانات قیمتی و ایضا توزیعی روبه‌رو شده است. هر روز قیمت تازه‌ای روی این محصول گذاشته می‌شود.

دولت هم با رایزنی‌ها و گفت‌وگوهایی که با تولیدکنندگان انجام داده، نتوانسته از افزایش قیمت شیر و دیگر محصولات لبنی جلوگیری کند. برای رفع این مشکل و جلوگیری از افزایش افسارگسیخته قیمت‌ها چه باید کرد؟!

البته شیر تنها کالایی نیست که با افزایش قیمت روبه‌روست و بسیاری از کالاها نیز به این درد دچارند و مردم را آزار می‌دهند. از قدیم گفته‌اند «سزای گرانفروش نخریدن است». اگر واقعا یک کالا بدون در نظر گرفتن موارد قانونی بی‌جهت و خودسرانه گران شده است؛ باید چه کرد؟

مردم هم در این گونه موارد می‌توانند به کمک دولت بیایند و با ایجاد نهضت نخریدن، گرانفروش را تنبیه کنند. مدتی که مردم آن کالای گران را نخرند، محصول روی دست تولیدکننده متخلف گرانفروش می‌ماند و ناچار می‌شود قیمت کالای خود را تعدیل کند.

اما هنگامی که تولیدکننده گرانفروش، می‌بیند محصول خود را با هر قیمتی که به بازار عرضه می‌کند، به فروش می‌رسد، این روند افزایش قیمت ادامه خواهد داشت.

در واقع مردم ما برعکس عمل می‌کنند. قانونی در اقتصاد هست که می‌گوید اگر قیمت‌ کالاها افزایش یافت متقابلا تقاضا هم کاهش پیدا خواهد کرد. اما این قانون در کشور بر عکس عمل می‌کند.

شاید این رفتار به ساختار تورمی اقتصاد کشور برمی‌گردد. اگر اکنون این ضرب‌المثل «سزای گرانفروش نخریدن است» رنگ باخته، می‌توان دوباره آن را زنده کرد. مردم نهضت نخریدن راه بیندازند. امتحانش کنیم، ضرر که ندارد.

محمد صفری – جام‌جم