هر شب با قرآن/هر پیغمبری iبه زبان قوم خود سخن می‌گوید

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اللّهُ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

و ما هیچ رسولی را در میان قومی نفرستادیم مگر iبه زبان همان قوم تا احکام و معارف الهی را برایشان iبه زبان روشن بیان کند و بر ایشان اتمام حجت شود آنگاه خدا هرکه را خواهد هدایت می‌کند و او خدای مقتدر دانا و حکیم است.*ظاهر آیه روشن است و طبیعی است که هر پیامبری iبه زبان همان قومی سخن می‌گوید که در میان آن‌ها ظاهر شده است و معقول نمی باش که پیامبری از دیار دیگر و زبانی دیگر ناشناس iبه میان مردمی آید تا آن‌ها را هدایت کند.

*آری خداوند مکرر در قرآن اشاره نموده است که این پیامبران را از میان خود شما برگزیدیم. ایشان را می‌شناسید و با آن‌ها زندگی نموده‌اید. اشخاص مجهول الهویه نمی باشند. اما در بعد دیگری معنی «هر پیغمبری iبه زبان قوم خود سخن می‌گوید».

*اشاره iبه این است که هر پیامبری با فرهنگ و آداب و سنن و دایره آگاهی و شناخت هر قوم مبعوث می‌شود و فرهنگ و رسم و آیین همه از جنس زبانند و فی المثل برای اعراب مثالی از پرندگان قطبی نمی‌آورند و نیز صورت احکام و دستورات او با زبان فرهنگ مردم هماهنگ می‌شود.

*به همین جهت است که در توسعه دین چنانکه زبان الفاظ را برای فهم مردمی از زبانهای دیگر ترجمه می‌کنند زبان فرهنگی آن قوم، وقت و محیط آن‌ها نیز باید iبه فرهنگ آن زبان‌ها و وقتهای دیگر ترجمه شود و اگر در عربستان سایه نعمتی محسوب می‌شود و iبهشت را iبه همین مناسبت جنت iبه معنی سایه خوانده‌اند و در فرهنگ قوم دیگر باید عالمان حقیقی دین آن پیام iبهشت را iبه زبان مناسب حال ایشان درآورند و این کاری بسیار ظریف و حساس اما لازم است.