هر شب با قرآن/ درسِ یوسف(ع) به هم سلولی هایش!

یوسف هم بر آن می گردد که در آغاز درسی و تعلیمی به یاران خویش بدهد آنگاه به تعبیر خواب پردازد. این آیات درس یوسف است در مدرسۀ زندان (عالم) که مهمترین درس انبیاء و اولیا است.

یوسف در کمال محبت و شفقت با هم زندانیان خویش می گوید:
ای یاران هم زندان من، ای کسانی که مه با هم در زندان تن و قفس آب و گِل اسیریم، شما خود قضاوت کنید که آیا آدمی اربابان متفرق و پراکنده داشته باشد و هر دم فرمانی از هر یک دریافت کند و به جانبی کشیده شود بهتر است یا آنکه او را ارباب واحدی باشد یگانه و نیرومندکه سر و کارش تنها با اوست؟

کسانی که غیر خدا را به ربانیت می پذیرند هیچ گاه به وحدت و نهایتاً به صلح داخلی نمی رسند و هر دم چون پرِ کاه به تندبادی به هر سو می شتابند.

گاه حرص فرمان می دهد که بشتاب و با هر سختی و هر ظلم و ستم که می توانی این متاع ناچیز دنیا را از دست رقیبان بربای، گاه تکبر فرمان می دهد که خود را از دیگران برتر دان و با تحقیر سخن گوی تا از بأس تو همگان به هراس اندرآیند.