جرج بوش این روزها از سیاست تقریبا فاصله گرفته است و به اقتصاد روی آورده است که حاصل آن انتشار کتابی در زمینه حل مشکلات اقتصادی آمریکا و احیاء آن است. بوش اعتقاد دارد با تدوین مجدد ساختارهای مالیاتی، گسترش تجارت، تقویت اختراعات، ثبات نرخ مهاجرت و برقراری امنیت اجتماعی می توان به نقطه مطلوبی در اقتصاد کشور رسید. البته نوشته های این کتاب بیشتر مجموعه مقالات اقتصادی کارشناسان این حوزه است که شامل پنج برنده جایزه نوبل در رشته اقتصاد می شود که بوش برای آن مقدمه ای نوشته است و تنها ۴درصد گسترش اقتصاد را یک هدف ملی عنوان می کند.
وی در این کتاب با عنوان «راه حل ۴درصدی» نیاز مردم آمریکا را برای رشد اقتصادی از هر زمان دیگر ضروری تر ارزیابی می کند. بوش از زمان ورود اوباما به کاخ سفید هیچ اظهار نظری درباره سیاست های اقتصادی و اجتماعی کشور نکرده است ولی در این کتاب اعتقاد خود را اینگونه می نویسد که اقتصاد آمریکا در صحنه عمومی تنها توسط رئیس جمهوری نجات پیدا می کند که در کانون توجه نباشد.
البته بوش در این کتاب اظهار نظری درباره یکی از تبلیغات اوباما و دیگر دموکراتها نیز کرده است که خطاب به شهروندان و رای دهندگان آمریکایی می گویند اگر میت رومنی روی کار بیاید سیاست های کشور به سمت بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ می رود و وضع اقتصاد کشور از این هم بدتر می شود.
بوش نوشته است: بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ نیاز به بحث و تحقیق کارشناسان دارد ولی همه بر این باور هستیم که ریسک کردن زیادی موسسات مالی و اعتباری و تصمیمات غیر مسئولانه و سیاست های نامعقول کشور را به سوی بحران های بیشتری می برد. سوال فعلی این است که چه سیاستی برای حل مشکلات و تسریع بهبود وضع اقتصادی نیاز است.
«جیمز گلاسمن» مدیر اجرایی موسسه جرج بوش که وظیفه جمع آوری کتاب را داشته است، می گوید رئیس جمهور سابق نمی خواهد گذشته ها را تکرار کند. این کتاب با نگاه به اشتباهات گذشته امیدوار است کمکی برای تدوین سیاست های مناسب اقتصادی قبل و بعد از مبارزات انتخاباتی باشد.
براندان مینیتر ویراستار کتاب هم می گوید ما در حال تغییر و تحول اقتصادی قرار داریم و اگر هدفی برای خود تعیین نکنیم و با همین وضع ادامه دهیم باید هزینه های غیر قابل جبرانی را پرداخت کنیم.
بوش در این کتاب مدل تجارت آزاد ژاپن و دیگر کشورهای موفق در عرصه اقتصادی را برای تدوین این سیاستها پیشنهاد می کند. وی می گوید رشد اقتصادی ۴درصدی برای کشوری که از سال ۱۹۴۸ دارای رشد اقتصادی تقریبا ۳درصدی بوده است گزینه مناسبی خواهد بود.
نیویورک تایمز/ ۱۵جولای/ ترجمه محمد حسنلو
۶۰۶۰
دانلود
خبرآنلاین