ورود عسل بدیعی به سینما با یک تعهد کتبی

او در مورد انتخاب عسل بدیعی به عنوان بازیگر در این اثر گفت: برای انتخاب بازیگر فیلم «بودن یا نبودن» ما ازافراد بسیاری اعم از چهره‌های سرشناس و آماتور تست گرفتیم اما هیچ یک از آن‌ها نتوانستند آن طور که باید نظر کیانوش عیاری را جلب کنند.

 به همین سبب مرحله گرفتن تست طولانی شد تا اینکه نوبت به «عسل بدیعی» رسید. وقتی از او تست گرفتیم من و آقای عیاری هر دو به یکدیگر نگاه کردیم و متوجه شدیم او همان بازیگری است که ما به دنبالش بودیم، چرا که نوع نگاه و چهره معصومانه بدیعی دقیقا همان چیزی بود که می‌خواستیم. به همین خاطر کیانوش عیاری به من گفت هر طور که شده من او را برای این نقش می‌خواهم.

کارگردان «نیش زنبور» و «زمانه» اضافه کرد: بعد از انتخاب او، ما متوجه شدیم یک مشکل بزرگ پیش روی ما قرار دارد و آن این است که پدر و مادر عسل بدیعی به هیچ وجه حاضر نیستند که او وارد عرصه بازیگری شود. به همین سبب ما از مادر مرحومه بدیعی خواستیم که به دفتر فیلمسازی ما بیایید. مدت‌ها با هم مذاکره کردیم و من برای ایشان تشریح کردم که کار در این محیط در سلامت کامل انجام می‌شود.

بعد از رایزنی با مادر عسل برای راضی کردن پدر ایشان راهی محل کارشان در وزارت نفت شدم. پدر ایشان معتقد بودند که عسل بهتر است در حوزه رشته دانشگاهی‌اش فعالیت کند. سرانجام بعد از رایزنی‌های بسیار، من تعهد کتبی به پدر ایشان دادم که از هر جهت محیط کاری سالم را برای دخترشان فراهم کنم و خب ایشان هم این لطف را داشتند و در خواست ما را قبول کردند.
 
صلاحمند گفت: خوشبختانه بدیعی در فیلم «بودن یا نبودن» بسیار درخشید و به ما ثابت کرد بی‌دلیل نبود که کیانوش عیاری برای حضورش تا این حد پافشاری کند. خوشبختانه او بازیگر سلامتی بود و تا به آخر هم توانست معصومیت و حسن رفتارش را حفظ کند.
 
او تصریح کرد: به عقیده من سلامت و نجابت عسل بدیعی بیش از ظرفیت سینمای ایران بود و بدیعی در مسیر شهرتش هیچگاه دستخوش تغییرات رفتاری نشد و همچنان اصالت رفتاری خودش را حفظ کرد.
 
کارگردان سریال «بچه‌ها نگاه می‌کنند» تصریح کرد: به واسطه پافشاری که برای حضور بدیعی در عرصه بازیگری داشتم و از سویی وساطتی که نزد خانواده‌اش کردم و رفتار با وقار و خانواده دوستانه آن مرحومه، همواره تعلق خاطر بسیاری به کارهای او داشتم و با علاقه خاصی آثارش را دنبال می‌کردم.
 
این سینماگر گفت: خبرفوت «عسل بدیعی» برای من یک شوک بزرگ محسوب می‌شد. امیدوارم روح او غرق در رحمت باشد.