وزنه برداری قهرمانی جهان / مولایی به نقره یکضرب رسید

ورزش > دیگر ورزشها – آخرین وزنه برداری تیم ملی ایران در رقابتهای جهانی تاکنون بهترین وزنه بردار ایرانی بوده و در یکضرب توانسته به مدال نقره یکضرب دست پیدا کند.

محمدرضا آخوندی / وروتسواف لهستان؛ آخرین روز و آخرین دسته از هشتادمین دوره رقابتهای وزنه برداری قهرمانی جهان در لهستان بود. رقابتهایی که چه در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ و چه در سالهای ۲۰۱۰ تا همین سال پیش در بازیهای المپیک لندن، قهرمان بلامنازع آن بود؛ اما در رقابتهای سال جاری شرایط کمی متفاوت بود. در رقابتهای امسال نه از قهرمان المپیک و قهرمان دور پیش رقابتها در سال ۲۰۱۱ (سلیمی) خبری بود و نه از نایب قهرمان این دو رقابت( انوشیروانی). با این وجود در عوض «روسلان آلبگوف»، نفر سوم جهان و المپیک از روسیه و آمده بود و در طرف مقابل یعنی ایران بهادر مولایی را به صحنه رقابتها رهسپار کرده بود.
پیش از آغاز رقابت و با مشخص شدن وزنه های انتخابی در حرکت یکضرب و دوضرب، معلوم بود که رقابت سختی بین این دو وزنه بردار خواهد بود. مولایی که قهرمان جوانان جهان است، کار بسیار دشواری را برای نگه داشتن عنوان قهرمانی برای ایران پیش رو داشت و در عوض آلبگوف با تمام قوا آمده بود تا از این فرصت رویایی استفاده کند و مدال طلای جهان را به خود اختصاص دهد. در ابتدا مولایی وزنه ۱۹۵ کیلوگرم را برای آغاز یکضرب انتخاب کرده بود و آلبگوف وزنه ۲۰۰ کیلوکرمی را. البته در کنار مولایی، «آرتم اوداچین» اوکراینی و «الکسی لوچف» هم بودند که وزنه های ۱۹۵ کیلوگرم را برای آغاز انتخاب کرده بودند. به هرحال شرایط برای رسیدن به مدال بسیار سخت و دشوار بود و همچون سالهای قبل نمی توانستیم نماینده خود را به عنوان قهرمان محسوب کنیم.
از مجموع ۱۱ وزنه بردار شرکت کننده، شش وزنه بردار کارشان در یکضرب به اتما رسیده بود که نوبت به گروه پیشتاز رسید. حالا تنها رقابت بین پنج وزنه بردار دیگر باقی مانده بود. دو نفر از روسیه، یک ایرانی، یک بلاروسی و دیگری از اوکراین.
وقتی نوبت به این اشخاص رسید، لوچف وزه ۱۹۵ کیلوگرمی را به ۱۹۱ و اوداچین همین رکورد را به ۱۹۳ تغییر دادند و بدین ترتیب از گروه آنهایی که به دنبال مدال بودند، کمی عقب افتادند.
چیزی به پایان رقابت نمانده بود و پیش از آغاز رقابت مولایی، هفت وزنه بردار به طور کامل کارشان در یکضرب به پایان رسیده بود و اوداچین در آستانه حذف از رقابتها بود.
مولایی در حرکت اول بای مهار وزنه ۱۹۵ کیلوگرمی آمد. با دوبنده قرمز و تی شرتی سرمه ای. به روی تخته آمد و فریادی کشید. صدای باقری شنیده می شد. خم شد و وزنه را گرفت. با سرعت و قدرت وزنه را بالای سر پرتاب کرد و ایستاد. براحتی هرچه تمام تر. سه چراغ سفید گرفت و پله ها را به سرعت پائین رفت. رفت تا برای دومین حرکت وزنه ۲۰۰ کیلوگرم را انتخاب کند.
پس از او اوداچین کهنه کار که روزی با رضازاده وزنه می زد به روی تخته آمد و در مهار همین وزنه ناکام ماند تا با شکست رقابتها را ترک کند.
حالا رقابت اصلی بین دو وزنه بردار روس، مولایی و وزنه بردار بلاروسی باقی مانده بود. آلبگوف نیز حرکت اول خود در یکضرب را با رکورد ۱۹۷ کیلوگرم آغاز کرد و پس از آن، مولایی برای بالای سر بردن وزنه ۲۰۰ کیلوگرمی به روی تخته آمد. همان هیبت پیشین را داشت. با فریادی آمد و پت وزنه خم شد و دستانش را قفل کرد. فریاد می کشید. هم او و هم رضازاده. با قدرت وزنه را گرفت و بلند کرد. بالای سر برد و با قدرت ایستاد. حالا او نشان داد که آمده تا پرچم فوق سنگینها در ایران باقی بماند. بلافاصله پس از مولایی، لوچف همین وزنه را زد تا با وزن بدن بهتر در مکانی بالاتر از مولایی قرار گیرد. حالا در حرکت بعدی مولایی هرچه در چنته داشت، به روی صحنه نشان می داد.
مولایی در سومین حضورش بر روی تخته رقابتهای جهانی بزرگسالان، برای مهار وزنه ۲۰۳ کیلوگرمی روی تخته آمد و در مهار آن همانند سه حرکت قبل موفق بود. حالا پیشتاز رقابت بود. مدالش حتمی بود. اگر هم آلبگوف وزنه ای سنگین تر بلند نمی کرد، طلایی می شد، اما آلبگوف با رسیدن به رکورد ۲۰۹ در یکضرب به مدال طلا رسید و مولایی با ۲۰۳ کیلوگرم دوم شد. حالا باید در انتظار رقابتهای دوضرب می بودیم.

۴۳ ۴۳