پرویز مشکاتیان آثار بی‌کلام را میناتوری بیان می‌کرد

به گزارش تفسیری خبرنگار موسیقی هنرآنلاین، نشست خبری آلبوم شهر بی صدا صبح امروز با حضور محمد تفتی و بدون حضور ارژنگ کامکار ، کیوان ساکت و سامان احتشامی‌در تالار وحدت برگزار شد.در ابتدای این نشست محمد تفتی(خواننده این اثر) گفت: این چهارمین اثری است که با صدای من منتشر می‌شود که در آلبوم شهر بی صدا افتخار این را داشتم که با بزرگان موسیقی از جمله کیوان ساکت ، سامان احتشامی‌بهترین نوازنده پیانو و ارژنگ کامکار همکاری کنم.

این خواننده درباره این اثر موسیقایی گفت: این آلبوم شامل ۱۲ تصنیف قدیمی‌است که تا به امروز این تصانیف خوانده نشده است .من سالها پیش کارهای پژوهشی انجام می‌دادم که این تصانیف شامل تحقیقات من در زمینه موسیقی است. همچنین در این اثر قطعه بلبل شوریده از عارف قزوینی اضافه شده است که به کمک اعضای گروه این قطعه اجرا شده است.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: همچنین یک مصرع از غزل استاد بزرگ شفیعی کدکنی به اسم شهر خاموش در این اثر وجود دارد که با توجه به فضای شعری تصنیف عارف یک پیام را دارند ، همچنین در این اثر موسیقایی سه غزل به همراه یک کلیپ تصویری وجود دارد.

محمد تفتی در ادامه در پاسخ به این پرسش که چرا اسم اثر را شهر بی صدا انتخاب کردید، گفت: ما تصمیم داشتیم اسم این اثر شهر خاموش باشد اما شهر بی صدا را انتخاب کردیم زیرا در شهری که مد نظر ما است ممکن است بی صدا باشد اما احتمال دارد روزی جرقه ای از نور و روشنایی در آن زده شود.

این خواننده در ادامه در پاسخ به این پرسش که سامان احتشامی‌در مصاحبه ای این اثر را نقد کرده است و گفته است هر تصنیف قدیمی‌حتما خوب نیست و نظر شما در این باره چیست ، افزود: این مصاحبه تناقضات بسیاری دارد زیرا اگر این اثر بد بود چرا سامان احتشامی‌حاضر شد که با ما در این اثر همکاری کند؟ همچنین گفته‌های ایشان به سبب عدم آگاهی ایشان است .

وی در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا شنیدن تصانیف قدیمی‌با جامعه امروزی هماهنگی دارد ، تاکید کرد: به طور کلی آهنگسازان امروزی آهنگ‌های بسیارزیبایی ساخته اند و من معتقد نیستم که باید فقط تصانیف قدیمی‌اجرا شود . در این زمینه دو تفکر وجود دارد بعضی از موسیقی دانان می‌گویند وقت ساز و آواز گذشته است و چون جامعه شلوغ شده است موسیقی هم باید هماهنگ با جامعه باشد اما من معتقد هستم در این جامعه شلوغ باید به کمک موسیقی آرامش را به مخاطبان انتقال دهیم . همچنین با اینکه در این اثر از قطعات و تصانیف قدیمی‌استفاده شده است اما ترکیب پیانو، تار و تنبک ترکیب تازه و شیوه و رنگ امروزی دارد.

تفتی در ادامه نشست خاطرنشان کرد: متاسفانه در سالهای اخیر آواز ما به سمتی رفته است که نسل بعد هم از آن شیوه و حتی لحن خوانندگان تقلید می‌کنند و این موضوع منجر به یکنواختی شده است اما در این اثر قالب آواز فرمی‌بدیع و تازه دارد .

وی در ادامه از عدم حمایت رسانه‌های ملی شکایت کرد و گفت: متاسفانه بزرگترین مشکل ما این است که رسانه‌های ملی از موسیقی حمایت نمی‌کنند به طور مثال آهنگسازان بسیاری وجود دارند اما بستر مناسبی برای ارائه کارهای آنها وجود ندارد و این فقط شامل حال موسیقی دانان و هنر موسیقی است.همچنین نهادهای دولتی هیچ کمکی نمی‌کنند و تعرفه مشخصی در این زمینه وجود ندارد.

محمد تفتی در ادامه درباره شیوه آوازی خود در این اثر موسیقایی گفت: در آواز یا لحن تقلید می‌شود و یا فرم و محتوای یک اثر مورد تقلید قرار می‌گیرد ، به همین سبب من تمام تلاش خود را کردم تا این اثر متفاوت ارائه شود و از این به بعد وظیفه منتقدان است تا درباره این اثر نظر خود را بگویند و این اثر را نقد کنند.

این خواننده در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا قطعات اجتماعی عارف قزوینی و غزلهای عاشقانه سعدی با یکدیگر همخوانی دارد، افزود: متاسفانه ما یا بسیار سفید می‌بینیم یا سیاه و هیچ گاه مسائل را خاکستری نمی‌بینیم و بهتر است بگوییم هیچ وقت همراه با مسائل اجتماعی پیش نمی‌رویم . به نظر من اگر یک اثری کاملا اجتماعی باشد زشت می‌شود و اگر یک پیام اجتماعی داریم نباید در کل اثر موسیقایی از مسائل اجتماعی صحبت کنیم به همین سبب عاشقانه‌ها و تصانیف اجتماعی می‌توانند در کنار یک دیگر قرار بگیرند.

محمد تفتی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا شما در ارائه آثار خود تحت تاثیر دیدگاههای پرویز مشکاتیان میباشید، تصریح کرد:من سال ۱۳۷۹ با این استاد بزرگوارو گروه عارف در یزد به روی صحنه رفتم و ۱۰ سال با ایشان در زمینه‌های مختلف همکاری کردم . پرویز مشکاتیان بر ادبیات تسلط داشت و به همین سبب آثار باکلام را به شیوه مینیاتوری بیان می‌کرد. همچنین تفکرات ما بسیار به هم نزدیک بود و آلبوم سبز جاودان با نظر ایشان انتشار یافت پس در نهایت من همیشه تحت تاثیر تفکرات ایشان بودم و هستم و شیوه آهنگسازی ایشان همیشه برای من بسیارزیبا و جذاب بوده است.

پایان پیام/۴۶