پشت پرده تحریم محصولات اسرائیلی از سوی کشورهای اروپایی

چند ماهی است که برخی از کشورهای اروپایی با استفاده از ابتکار عمل ‘آفریقای جنوبی’ اقدام به تحریم محصولات اسرائیلی و اتخاذ ژست های بشردوستانه در برابر دیدگان افکار عمومی جهان و خاورمیانه نموده اند. ابتکاری که برخلاف ماهیت ظاهراً ضداسرائیلی آن، از قابلیت مطلوبی برای حفاظت از موجودیت اشغالگر رژیم صهیونیستی در برابر افکار عمومی غرب و جهان عرب برخوردار است.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، ماجرای اخیر تحریم محصولات اسرائیلی از سوی برخی از کشورهای اروپایی، با الگوبرداری کشورهای مذکور از ابتکارعمل «آفریقای جنوبی» در الصاق عبارت «ساخت فلسطین» بر روی محصولات اسرائیلی، آغاز شد. در تاریخ ۲۱/۵/۲۰۱۲ وزارت بازرگانی و صنعت «آفریقای جنوبی» اعلام کرد که قصد دارد نام اسرائیل را از روی محصولات تولیدی در شهرکهای غیرقانونی واقع در اراضی فلسطین اشغالی (کرانه باختری) حذف و نام فلسطین را جایگزین آن نماید.

هویت سمبلیک آفریقای جنوبی در زمینه مبارزه با نژادپرستی، پتانسیل مطلوبی را در اختیار طراحان این ابتکار قرار می داد تا با کمترین مقاومت خارجی، به انتشار غیرمستقیم ایده خویش در سطح جهانی بپردازند. ظواهر امر نیز بیانگر آن بود که مقامات رژیم صهیونیستی و لابی های خارجی حامی آن نیز، نگران از پتانسیل بالای این اقدام در حوزه الگوسازی و ابداع خط مشی، درصدد اتخاذ تصمیماتی فوری برای ممانعت از تسری این رفتار ضداسرائیلی به سطح سایر واحدهای نظام بین المللی هستند.

اما گذشت زمان و عدم واکنش جدی اسرائیل و سازمانهای صهیونیستی به اتخاذ رفتاری قاطع و مشابه با رویه متعارف اعتراضات صهیونیستی به تهدیداتی چون: «انکار هولوکاست»، نشان داد که حتی با پذیرش عدم مداخله سازمانهای صهیونیستی در طراحی سناریوی مذکور، هزینه چندانی از ناحیه ابتکار عمل فوق متوجه اقتصاد و سیاست اسرائیل نخواهد شد. حتی اگر منابع رسمی اسرائیل از تخصیص بودجه ۲۰ میلیون دلاری برای بهبود وجهه اسرائیل در سطح کشورهای اروپایی خبر داده و سازمانهای داخلی آن، درباره هزینه های تحریم کالاهای اسرائیلی در اروپا اعلام خطر نمایند.

به منظور آشنایی با دلایل تشکیک نوشتار حاضر پیرامون اهداف پشت پرده تحریم محصولات اسرائیلی در اروپا، به اختصار فرصت های ناشی از این اقدام را برای کشورهای اروپایی و رژیم صهیونیستی مورد بررسی قرار خواهیم داد:

۱- تغییر جهت مخالفت های با «موجودیت» اشغالگر رژیم صهیونیستی، به انتقاد از رفتارهای توسعه طلبانه آن در بخشی از اراضی اشغالی ۱۹۶۷ (کرانه باختری)؛

۲- تقلیل دامنه مخالفت با اشغال اراضی فلسطینی به تقاضای توقف شهرکسازی در مناطق اشغالی؛

۳- انحراف مطالبات معارضان اسرائیل از مقابله استراتژیک با این رژیم به تعارضات کم دامنه با آن؛

۴- تخلیه پتانسیل اعتراضات اجتماعی در قالب رفتارهای بی اثر یا کم بازده؛

۵- اتخاذ چهره ای بشردوستانه توسط کشورهای اروپایی در قبال افکار عمومی کشورهای خود؛

۶- عقیم سازی جنبش جهانی تحریم اسرائیل از طریق شبیه سازی نمونه های مشابه اما خنثی شده؛

با توجه به خلق فرصت های فوق از طریق ابتکارعمل «تحریم محصولات شهرکهای صهیونیست نشین» برای رژیم صهیونیستی و حامیان آن، بهتر می توان علت مخالفت صوری اسرائیل با کشورهای هوادار این اقدام را درک کرده و به دلایل کم اثر بودن جنبش تحریمی اخیر در مقایسه با «جنبش جهانی تحریم و بایکوت اسرائیل» پی برد.


باشگاه خبرنگاران

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.