چرا از باقری معتمد توقع مدال داشتیم؟ / اگر مهماندوست بود…

سارا علم بیگی خبرنگار اعزامی خبرآنلاین به لندن: محمد باقری معتمد نایب قهرمان جهان و یکی از بهترین‌های ایران روز پنجشنبه با رسیدن به مدال نقره المپیک، نهمین مدال کاروان ورزشی ایران را به دست آورد، اما بسیاری از اعضای کاروان ایران و حتی ایرانیان حاضر در لندن و یا در سالن رقابت‌ها به چیزی جز مدال طلا رضایت نمی دادند و برای همین بود که چندان با رضایت سالن رقابتها را ترک نکردند. با این حال باید به این موضوع پرداخت که چرا باقری معتمد در حالیکه به مدال نقره المپیک رسید، اما همچنان افرادی مانند هادی ساعی، غلامحسین ذوالقدر و یا حتی عسگری سالن رقابت را با رضایت کامل ترک نکردند؟

تکنیک و تاکتیک خوبی نداشت

محمد باقری معتمد به گواه بسیاری از نزدیکان تیم ملی یکی از با تکنیک‌ترین تکواندوکاران ایران است. او در تمرین‌ها طیفی از تکنیک‌ها و تاکتیک‌ها را به نمایش گذاشته و کیفیت بسیار بالایی از خود نشان می‌دهد. برای همین هم هست که از بهترین‌های ایران و به تاکید غلامحسین ذوالقدر سرمربی سابق تیم ملی، بهترین تکواندوکار ایران در این وزن است، اما با تمام این تفاسیر محمد باقری معتمد اگرچه به فینال وزن خودش رسید، اما شاید به جرات بتوان گفت که او با شانس به فینال رسید، ولی تنها شانس برای طلایی شدن او کافی نبود.

محمد باقری معتمد نایب قهرمان جهان به غیر از رقابت نخست که برابر تکواندوکاری نه چندان قابل بود، در دو مسابقه دیگر با اما و اگر وارد مرحله بعدی شد. رقابت او برابر نیک پا از افغانستان حسابی گره خورد و در راند طلایی وارد مرحله بعد شد. او مقابل سیلوای برزیلی نیز چنان اشتباه فاحشی از خود نشان داد که گویا اصلا حواسش نیست که در المپیک رقابت می کند. او در هر دوی این مسابقات دو ضربه بالا خورد و امتیازهای خوبی به حریفان داد، غافل از اینکه یک امتیاز از حریفان با استفاده از ضربه های بالا بگیرد.

او در فینال نیز تاکتیکی برای موفقیت نداشت و دوباره همین ضربه خوردن بالا و عدم توان در جبران باعث شد از حریف عقب بیفتد.  

شرایط روحی روانی قهرمان المپیک را نداشت

قهرمان المپیک با همه ورزشکاران متفاوت است. قهرمان المپیک نشان می دهد که از همه هم‌رده‌هایش بالاتر است، اما وقتی باقری معتمد از همان دور اول شروع به پاسخ دادن سئوال خبرنگاران مختلف می کند، نشان می دهد که به هرحال بخشی از تمرکز خود را از دست داده است. او در هر سه رقابت پایانی اش چهره یک قهرمان جنگنده را نداشت. به ویژه در فینال باقری چهره ای از خود به نمایش گذاشت که بی شک کمتر طرفداری را از نمایش خود راضی نگه داشت. نخستین جمله ای که ایرانیان حاضر در سالن به یکدیگر می گفتند این بود که باقری برای مدال نقره آماده بود و قبول کرده بود روی سکوی دوم بایستد.

این باوری عمومی بود که از نمایش او به تماشاگران منتقل شده بود. البته ما در مورد تکواندوکاری که حذف شده سخن نمی گوئیم. ما در مورد نایب قهرمان المپیکی می گوئیم، اما حداقل دوست داشتیم معتمد در شرایطی نایب قهرمان المپیک شود که واقعا جنگیده باشد و چیزی در وجودش نبوده که در شیاپ چانگ به ظهور نگذاشته باشد.

به هرحال همه باید قبول کنیم که روحیه معتمد دیروز یک روحیه طلایی نبود.

روز، روزش نبود

همه این موارد را باید کنار این مسئله گذاشت که دیروز را نباید روز باقری قلمداد کرد. همه کارکشته های ورزش می دانند که برخی روزها، روز ورزشکاران نیست و در آن روزها کیفیت عملکرد آنها تا حد زیادی کاهش پیدا می کند. مواردی که در بالا به آن پرداخته شد نشان می دهد که دیروز، روز باقری نبود که اگر بود اکنون ما یک قهرمان المپیک را داشته و جشن پنجمین مدال طلایمان را می گرفتیم.

توقع برد از او زیاد بود

نایب قهرمانی جهان و انواع و اقسام موفقیت‌ها باعث شده بود همگان محمد باقری معتمد را یک طلایی در بازی‌ها فرض کنند و به چیزی کمتر از آن راضی نمی شدند. البته این ذهنیت عمومی نیز پدید آمده بود که می گفت پس از اینکه محمد در یک سال اخیر دو بار به ثروت تازگل ترک باخته، این بار می خواهد انتقام دو شکست قبلش را در فینال المپیک بگیرد تا جبرانی شود بر باخت‌های پیشین. این تفکر باعث شده بود تا باقری را یک قدم دیگر به طلا نزدیک تر بدانیم. البته موفقیت روزهای اخیر ورزشکارانمان و دستیابی به مدال‌های طلای کشتی و وزنه برداری هم گویا کمی حریصمان کرده بود و توقع ها را افزایش داده بود.

باید از فرصت استفاده می کرد

باقری معتمد، همان تکواندوکاری که رضا مهماندوست پس از رقابت‌های جهانی تکواندو و پس از اینکه او نایب قهرمان دنیا شده بود، بلافاصله او را برای المپیک و انتخابی المپیک برگزید، روز گذشته به فینال رقابت‌های تکواندوی المپیک رسید. اگرچه شاید در دو مسابقه قبل از فینال هم چندان با قاطعیت رقابت نکرده بود و به قول معروف مسابقه هایش را به مویی رد کرده بود و فینالیست شده بود. پس بنابراین این توقع بود تا محمد در فینال به خودش آید و نقره ای که در دستش بود را با طلا عوض کند، اما این طور نشد.

محمد شب گذشته در رقابت فینال به گونه ای رقابت کرد که گویا به همان مدال نقره راضی بود. البته با هوش و ذکاوتی که داشت، پایاپای با حریف پیش می آمد، اما آن جنگندگی همیشگی را نداشت. شاید به قول هادی ساعی، روز، روز محمد باقری معتمد نبود. شاید هم اگر مهماندوست بود کمی او را به خودش می آورد.

۴۳ ۴۱

دانلود   دانلود


خبرآنلاین

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.