جام جم آنلاین: طبق ماده هشت قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺩ ﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﻚﭼﻬﺎﺭﻡ ﻛﻞ ﺁﺭﺍ است، اما ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﻴﺎﻧﺪﻭﺭﻩﺍﻱ ﺑﺎ ﻛﺴﺐ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻧﺴﺒﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻴﺰﺍﻥ صورت میگیرد.
این به آن معناست که نامزدهای شرکتکننده در دور دوم انتخابات نتوانستهاند یکچهارم آرای ماخوذه را کسب کنند.
مثلا در تهران هیچکدام از ۵۰ نامزد شرکتکننـــده در دور دوم نتوانستهاند ۵۸۳ هزار رأی به دست آورند و به مرحله دوم رفتهاند.
در این حالت، طبق ماده ۹ قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﻣﺰﺩﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻳﻚﭼﻬﺎﺭﻡ ﺁﺭﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ دو ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺁﺭﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ، ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻧﺎﻣﺰﺩﻫﺎﻱ ﺑﺎﻗﻲﻣﺎﻧﺪﻩ، ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ دو ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ کرﺩ.
اکثریت چیست؟
بدیهی است که ملاک انتخاب افراد در هر انتخاباتی اکثریت است. اکثریت د ارای انواعی است. اکثریت مطلق؛ د ر مورد مفهومی است که معمولا نصاب آرای انتخابکنند گان برای انتخاب نامزد به ۵۰ درصد + ۱ برسد.
این اکثریت در برابر اکثریت نسبی مطرح میشود. در اکثریت نسبی، مراد اکثریتی است که افراد نسبت به هم دارند.
هر کدام که از د یگری آرای بیشتری را به د ست آورد، پیروز خواهد بود، ولو اینکه نتوانسته باشد اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص دهد.
در اینجا هیچ شاخصی برای تعیین پیروزی شخص وجود ند اشته و صرف برتری یکی بر د یگری به معنای پیروزی آن شخص است. اما مفهومی دیگر نیز مطرح است به نام «اکثریت نسبتی».
این نوع از اکثریت، فراتر از مفهوم اکثریت مطلق هم هست. به عنوان مثال، در انتخابات ایتالیا، رییسجمهور باید بتواند دوسوم آرای هیات انتخابکننده را به دست آورد البته مفهومی به نام «اکثریت قانونی» نیز قابل طرح است، به این مفهوم که اکثریت مورد نظر در قانون باید تحقق یابد مانند کسب اکثریت یکچهارم کل آرا در انتخابات مجلس شورای اسلامی برای راهیابی نامزد ها به مجلس در مرحله اول رایگیری.
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version