چه کسی مسئول مرگ کوهنورد اسلامشهری است؟

انگار عادتمان شده زمانی که اتفاق‌ای رخ می‌دهد سبب اتفاق را به گردن یکدیگر بیاندازیم و خود را مبرا از بروز آن اتفاق بدانیم، بدون آن که لحظه‌ای تامل کنیم شاید ما هم سهمی در رخ دادن اتفاق داشته‌ایم و یا برای جلوگیری از آن چه کار می‌توانستیم انجام دهیم.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گروه کوهنوردی اسلامشهر در اواخر بهمن ماه راهی دماوند شد که یکی از اعضای این گروه در مسیر بازگشت دچار سانحه‌ای شد و از ناحیه سر آسیب دید. به نقل از یکی از شاهدان ماجرا، زمانی که این کوهنورد به پناهگاه دماوند انتقال داده شد امکانات مناسب نظیر سرم رینگر در پناهگاه وجود نداشت و کپسول اکسیژن ساعت هفت صبح روز بعد به اتمام رسید و پس از آن این کوهنورد ۴۱ ساله جان خود را از دست داد. البته هلی کوپتر درخواستی نیز به سبب مسایل امنیتی روز ۲۲ بهمن ساعت ۱۱:۴۰ به محل اتفاق رسید.

با توجه به مسایل گفته شده در خصوص نبود امکانات در پناهگاه دماوند و احتمالا پناهگاه‌های دیگر توضیحاتی را از رییس فدراسیون خواستار شدیم که وی در این مورد اظهار کرد: مگر هر اتفاقی که در کوه رخ می‌دهد به فدراسیون ربط دارد؟ مگر هر کس در دریا غرق می‌شود شما می روید سراغ فدراسیون غریق نجات؟

در ادامه وی دبیر فدراسیون را برای صحبت به ما پیشنهاد داد و تماسش را قطع کرد. بنابراین ما نیز به سراغ دبیر فدراسیون کوهنوردی رفتیم و دربارهٔ نبود امکانات در پناهگاه دماوند صحبت کردیم.

هادی صابری در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایسنا بیان کرد: در پناهگاه‌ها امکانات اولیه و پیشگیرانه موجود است که به صورت مرتب نیز جایگزین می‌شود. البته من نمی‌خواهم به کسی تهمت بزنم، اما در بعضی مواقع کوهنوردان امکانات موجود در پناهگاه‌ها را با خود می برند.

وی ادامه داد: از سوی دیگر فردی که سقوط می‌کند و دچار ضایعه نخاعی و یا ضربه مغزی می‌شود و به امکانات بیمارستانی احتیاج دارد، در پناهگاه چنین امکاناتی نداریم و امکان داشتن آن نیز وجود ندارد. همچنین فرد مصدوم یک ساعت پس از اتفاق باید به وسیله هلی کوپتر به بیمارستان منتقل شود، در این زمان نیروهای بعدی مسئول می باشند و اگر آنها به درستی اقدام نکنند نتیجه‌اش همین می‌شود که در رابطه با کوهنورد اسلامشهری رخ داده است.

صابری در پایان بیان کرد: در پناهگاه اقدامات اولیه و پیشگیرانه باید انجام شود که این کار به موقع انجام می‌گیرد، اما در مورد اقدامات بیمارستانی باید بخش دیگری سرعت عمل داشته باشد، با این حال فرد فوت شده در اتفاق دماوند مثل خانواده خود ما است و ما سعی می‌کنیم هر کاری می‌توانیم انجام دهیم تا دیگر نتیجه‌ بدی به این شکل نداشته باشیم.

بنابراین با وجود این توضیحات، تنها می‌توان مرگ این کوهنورد را به گردن تقدیر و قسمت انداخت و این که اجلش رسیده بوده و اکنون همه با وجدان راحت بر سر کارهایمان برویم، انگار نه انگار که شخصی از خانواده ورزش به سبب نبود امکانات و تجهیزات تسلیم مرگ شده است.

انتهای پیام