۳۰م دیماه ،
اینکه والدین علاقه بسیاری به سر و سامان گرفتن فرزندان خود دارند، قابل انکار نیست. بالطبع اصرارشان برای ازدواج هم کاملاً طبیعی است. اما گاهی ممکن است اصرار والدین از حد طبیعی خود خارج شده و حالت اجبار و زور بگیرد. یا حتی فرزندان برای خاتمه دادن به این اصرارها و رهایی از برزخی که در خانواده دارند، تن به ازدواج با فرد مورد نظر والدینشان بدهند؛ به این امید که شاید عاقبت این ازدواج خوب باشد و محبتی که در دلشان ندارند، در طول زندگی به وجود بیاید.
قربانیان ازدواج اجباری
ازدواج اجباری چند قسم است :
۱ – ازدواجی که از سوی والدین تحمیل می گردد.
۲ – ازدواجی که از سوی سرپرستان فرد چون برادر بزرگتر، عمو و … اجبار می گردد.
۳ – ازدواجی که از سوی خود فرد به خودش تحمیل می گردد.
معمولاً اشخاص به دلایل مختلفی درگیر نوع اول و دوم ازدواج های اجباری می شوند که گاه آنها را به سمت ازدواج اجباری نوع سوم یعنی خود تحمیلی سوق می دهند :
_ خواستگار جزو آشنایان نزدیک والدین یا سرپرستان می باشد و به قولی خانواده به خاطر رو دربایستی فامیلی دختر یا پسرشان را مجبور به ازدواج می نمایند.
_ گاه بعضی از خانواده ها به ازدواج فرزندشان مانند یک معامله پرسود می نگرند و به همین سبب فرزندشان را وادار به ازدواج با فرد مورد نظرشان می نمایند.
_ گاه والدین گمان می کنند که فرزندانشان به سبب سن کم و نداشتن تجربه نمی توانند خوب را از بد تشخیص دهند به همین سبب آنها را مجبور می کنند که با فلان فرد که آنها برایش تعیین کرده اند ازدواج کند به این گمان که ازدواجشان به خوشبختی خواهد انجامید.
و …
اینجا، روی صحبت مان با خانواده هاست. متاسفانه گاهی خانواده ها گمان می کنند که تنها کسانی می باشند که می دانند خوشبختی و سعادت فرزندشان در گرو چه چیزهایی می باشد و برای اینکه فرزندشان را در دنیای خوشبختی ببینند از هر راهی برای وادار کردن آنها به ازدواج استفاده می نمایند.
بعضی از خانواده ها از ایجاد فشارهای روانی به فرزندان بهره می گیرند و با او قهر می کنند، به حال خود رهایشان می کنند، به خشونت زبانی روی می آورند به طور مثال تکه می اندازند، تحقیر می کنند، سرکوفت می زنند، منت می گذارند و… عده ای از والدین هم فرزندشان را از بعضی از حقوق طبیعی یا فرصت ها و خواسته هایشان محروم می کنند.
چه باید کرد؟
فرزندان باید توجه داشته باشند که مسئولیت زندگی آینده شان بر عهده خودشان است. یعنی آنها باید به تنهایی تمام خوشی ها و غمهای آن را تجربه نمایند و والدین و اطرافیانشان نمی توانند در پیمودن این راه کمک شایانی به آنها بکنند. پس بهترین راه این است که دختر و پسر سعی کنند، خود برای آینده و زندگی مشترکشان برنامه ریزی کرده و تصمیم بگیرند.
در این راستا هم برای مقابله با سرسختی و مقاومت والدین می توانند از راهکارهای ذیل استفاده نمایند :
۱ – داشتن صبر فراوان در این راه و توکل به خداوند متعال و استعانت از او.
۲ – مشورت با مشاوران متخصص یا بزرگان فامیل، طرح بحث و یاری جستن از آنها.
۳ – صحبت با والدین و طرح بحث با آنها در کمال آرامش و احترام.
۴ – یادآوری تجربیات تلخ دوستان و آشنایان از زندگی مشترک و اشتباهاتشان به والدین و بیدار سازی آنها.
۵ – در صورتی که صحبت فرزند با والدین موثر نبود باید از نفوذ و قدرت بزرگان فامیل بر روی والدین استفاده کرده و از آنها طلب یاری نمود.
۶ – بعضی می توانند برای قانع کردن والدینشان از مشاوران خبره و متخصص نیز استفاده کنند.
سایت خبرنو|خبر نو
باز بازنشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com