کشف کهکشانی شبیه به کارخانه ستاره سازی

به گزارش خبرگزای مهر، ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا ناسا این کهکشان بزرگ را در دوردست شناسایی کرده اند که می تواند سالانه ۷۴۰ ستاره جدید ایجاد کند، درمقام مقایسه کهکشان راه شیری ماه هر سال تنها یک ستاره جدید تولید می کند.

این کهکشان حدود ۵٫۷ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد و در مرکز یک خوشه کهکشانهایی قرار دارد که اخیرا کشف شده و روشنترین درخشش اشعه ایکسی را از خود منتشر می کند که تاکنون ستاره شناسان دیده اند.

براساس نظر کارشناسان این کهکشان بزرگترین مرکز تولد ستاره است که تاکنون ستاره شناسان از این نوع کهکشانها مشاهده کرده اند. از دیگر انواع می توان به برخورد کهکشانها اشاره کرد که می تواند ستاره های بیشتری تولید کند.

براساس اظهارت نویسنده این مقاله تحقیقاتی که در مجله نیچر منتشر شده، کهکشانی با این ابعاد، نوع و سن نباید با چنین سرعتی ستاره تولید کند.

رایان فولی ستاره شناس دانشگاه هاروارد اظهار داشت: سرعت تولید ستاره در این کهکشان بسیار شدید است و مرزهایی را که تاکنون می شناسیم شکسته است.

مایکل مک دونالد از موسسه فناوری ماساچوست به عنوان نویسنده اصلی این تحقیق اظهار داشت: این کهکشان که تاکنون نامگذاری نشده است و به صورت رسمی توسط یک رشته اعداد و حروف نامگذاری می شود سه تریلیون برابر اندازه خورشید ما است.

وی افزود: مسئله دیگری که درباره این کهکشان عجیب تلقی می شود این است که این کهکشان نسبتا رشد خود را داشته است و شاید بتوان گفت که سن آن ۶ میلیارد سال است. معمولاً این نوع کهکشانها تولید ستاره ندارند و ما معمولاً آنها را سرخ و مرده می نامیم؛ اما به نظر می رسد که این کهکشان به یک علتی بار دیگر به حیات بازگشته است.

به علت شرایط به وجود آمده و بازگشت به حیات این کهکشان، یک گروه ۸۵ نفری از ستاره شناسان لقب این سیاره را خوشه ققنوس انتخاب کرده اند، چرا که این پرنده افسانه ای پس از مرگ خاکستر می شود و از خاکسترها زنده می شود. نرخ تولید ستاره در این کهکشان تازه کشف شده حدود دو ستاره در هر روز است که می تواند بزرگترین و مهمترین کهکشان از میان کهکشانهایی باشد که تاکنون شناخته شده است.

مگان دوناهو ستاره شنان دانشگاه ایالتی میشیگان که بخشی از این تحقیقات نبوده اما نتایج آن را مورد تحسین قرار داده است، گفت: این تحقیقات به ما کمک می کند به این پرسش پاسخ بدهیم که چگونه کهکشانها ستاره های خود را تشکیل می دهند.

وی افزود: میان کهکشانها میزان زیادی هیدروژن داغ وجود دارد، وقتی که این گاز تا حد زیر صفر سرد می شود، ستاره ها تشکیل می شوند، اما تنها ۱۰ درصد از این گاز در کیهان به ستاره تبدیل می شود.

سرمارتین ریس از اختر فیزیک شناسان مشهور در دانشگاه کمبریج بریتانیا در رابطه با اینکه تنها ۱۰ درصد از این گاز به ستاره تبدیل می شود، گفت: دلیل این مسئله این است که انرژی حفره های سیاه در مرکز کهکشانها بر سردشدن هیدروژن تأثیرگذار است. این تأثیر میان حفره ها سیاه و تشکیل ستاره همیشگی است. در این مورد به نظر می رسد که حفره سیاه در مرکز کهکشان درمقایسه با سایر حفره های سیاه به صورت نامتعارفی در سکون به سر می برد.

فولی اظهار داشت: اما این انفجار تولد ستاره مسئله موقتی است و می تواند کوتاه مدت باشد و مشاهده آن برای ما تنها یک فرصت بوده است.