گردهمایی به یاد یک عکاس

به گزارش هنرآنلاین ، محسن شاندیز از عکاسان پیشکسوت خبری با بیان اینکه عکاسان نمی‌توانند پشت میکروفن صحبت کنند و بیشتر در پشت دوربین‌های خود، می‌توانند حرف‌های خود را بزنند اظهار داشت: عکس‌های عبدالحسین پرتوی هزینه‌های انقلاب را کم کرد. باید گفت طول عمر فعالیت عکاسی خبری کم است و بیشتر آن‌ها همچون پرتویی دچار مشکل می‌شوند.متأسفانه عبدالحسین پرتوی سالهاست که مبتلا به بیماری است و تنها می‌تواند با چشمان خود حرف بزند.

وی ادامه داد: متأسفانه در طول سال فقط در چند مقطع رحلت امام(ره)،(خرداد ماه)، هفته دفاع مقدس(شهریور) و دهه فجر به یاد عکاسان می‌افتند.‌

ای کاش با کمک هم فضایی را بوجود می‌آوردیم که این یاد کردن‌ها فقط به چند تاریخ بسنده نشود. عکاسان خبری کسانی می باشند که جانشان را در دست گرفتند و در تاریخ عکاسی ایران زحمات بسیاری را کشیدند.

سیاوش پرتوی فرزند عبدالحسین پرتوی نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت:روزی که من عکاسی را آغاز کردم پدرم مانع از آن شد و من برای مدت چند سال عکاسی نمی‌کردم اما وقتی دیدم که نمی‌توانم کار دیگری انجام دهم، مجددا سراغ عکاسی آمدم و پدرم گفت، هرچی که پیش بیاید پای خودت است.

وی ادامه داد: پدرم همواره می‌گفت عکس‌های انتقادی بگیر ولی کشور خودت را کوچک نکن.

پرتوی متولد سال ۱۳۲۱ در اردبیل است، او در ۱۵ سالگی به کارگزینی روزنامه کیهان رفت رییس کارگزینی به او گفت، برای شما جا نداریم، او مصر شد، ماند و نتیجه گرفت.

پس ازدوره تحصیل درروزنامه کیهان مشغول به کار شد. در سال ۱۳۳۸ به صورت حرفه‌ای با عکاسی ورزشی کار خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۵۶ از انقلاب ایران عکسهای منحصربهفردی تهیه کرد.

طی سال‌های جنگ ایران و عراق به عنوان دبیر سرویس عکس روزنامه کیهان بر گزیده شد. پس از ۳۱ سال خدمت در روزنامه کیهان در ۲۷ شهریور ۱۳۶۸ بازنشسته شد و به سبب دوستی و علاقه‌ای که به پروفسور حسابی داشت با قسمت فرهنگی بنیاد حسابی همکاری خود را آغاز کرد.

انتهای پیام/۳۱