گیج بازی یک رزمنده در خط مقدم!

مشرق: داوود امیریان در یکی از خاطرات جنگ در کتاب رفاقت به سبک تانک نوشته است که : تعداد مجروحین بالا رفته بود. فرمانده از میان گرد و غبار انفجار ها دوید طرفم و گفت : ” سریع بی سیم بزن عقب . بگو یک آمبولانس بفرستند مجروحین را ببرد! ” شستی گوشی بی سیم را فشار دادم. به خاطر اینکه پیام لو نرود و عراقیها از خواسته مان سر در نیاورند پشت بی سیم باید با کد حرف می زدیم. گفتم :” حیدر حیدر رشید ” چند لحظه صدای فش فش به گوشم رسید . بعد صدای کسی آمد :
 
– رشید بگوشم.
– رشید جان حاجی گفت یک دلبر قرمز بفرستید!
-هه هه دلبر قرمز دیگه چیه ؟
-شما کی هستی ؟ پس رشید کجاست ؟
– رشید چهار چرخش رفته هوا . من در خدمتم.
-اخوی مگه برگه کد نداری؟
– برگه کد دیگه چیه؟ بگو ببینم چی می خوای؟
دبدم عجب گرفتاری شده ام. از یک طرف باید با رمز حرف می زدم از طرف دیگر با یک آدم شوت طرف شده بودم .
– رشید جان از همانها که چرخ دارند!
– چه می گویی ؟ درست حرف بزن ببینم چه می خواهی ؟
– بابا از همانها که سفیده.
– هه هه نکنه ترب می خوای.
– بی مزه! بابا از همانها که رو سقفش یک چراغ قرمز داره.
– د ِ لا مصب زودتر بگو که آمبولانس می خوای!
کارد می زدند خونم در نمی آمد. هر چه بد و بیراه بود به آدم پشت بی سیم گفتم.
 
(به نقل از کتاب رفاقت به سبک تانک نوشته داوود امیریان)


پایگاه خبری تحلیلی ممتاز | Momtaz News

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.