یادداشت/ راندن در خیابان‌های بی‌انتها

گردآوری توسط گروه فرهنگ و هنر ممتازنیوز

به بهانه پخش فیلم ˝درایور˝ از شبکه ۴

سیدرضا اورنگ در یادداشتی به بهانه پخش فیلم ˝درایور˝ نگاهی داشته به سینمای قصه‌گو دهه‌های قبل سینمای جهان که امروزه کمتر به آن توجه می‌شود.

به گزارش هنرآنلاین/

فیلم‌های بسیاری هر روز بر پرده سینماها رفته یا در قاب تلویزیونی خودنمایی می‌کنند، اما همه آنها در خاطر مخاطبان ماندگار نمی‌ماند. در دهه‌های ۴۰، ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی تعداد فیلم‌های تأثیرگذار و ماندگار بسیار بیشتر از دهه‌های اخیر بود. زیرا در آن زمان بیشتر فیلم‌ها قصه‌گو بوده و کارگردان نیز تمام تلاش خود را به کار می‌برد تا با روایتی زیبا و باورپذیر مخاطبان را به فیلم جلب کند.

عنصر مهم دیگری که سبب اقبال فیلم شده و آن را در اذهان تماشاگران باقی نگه می‌دارد، بازیگران کار بلد و محبوب می باشند. این درست است که فیلم‌های محبوب متکی به فیلمنامه و کارگردان می باشند، اما هیچ فیلمی بدون بازیگری قوی که از عهده نقش برآید و بر مخاطب تأثیر بگذارد، نمی‌توانست و نمی‌تواند موفق باشد.

تعداد فیلم‌هایی که در ژانر پلیسی، به خصوص تعقیب و گریز ساخته شده‌اند بسیار بسیار است، اما تعداد معدودی از آنها توانسته‌اند در یادها باقی بمانند. یکی از این فیلم‌ها “درایور” ساخته والتر هیل و با هنرنمایی درخشان رایان اونیل، بروس درن و ایزابل آجانی است که سال ۱۹۷۸ ساخته و روی پرده رفت. “درایور” داستانی ساده، اما گیرا دارد.

راننده‌ای توانا و خونسرد که به کابوی معروف است با گروه‌های سرقت همکاری کرده و از این راه کسب درآمد می‌کند. توانایی‌های این راننده ماهر و محتاط بودنش سبب شده به دام پلیس نیفتد. کارآگاهی نیز که نقش آن را بروس درن بازی می‌کند، راننده را رقیب خود فرض کرده و سعی دارد به هر قیمتی شده او را دستگیر کند تا به یک آرامش داخلی برسد. در یک سرقت، راننده برای اولین بار اشتباه می‌کند. همین اشتباه سبب می‌شود تا او توسط دختری که نقش آن را ایزابل آجانی بازی می‌کند شناسایی شود. کارآگاه پلیس که می‌داند راننده در این سرقت دست دارد، اما مدرکی علیه‌اش ندارد، سعی می‌کند با شناسایی او توسط شاهدان به دامش بیندازد، اما دختر که راننده را شناخته، از شناسایی او نزد پلیس اجتناب می‌کند. کارآگاه پلیس (بروس درن) از این موضوع ناراحت می‌شود، حتی دختر را نیز تهدید می‌کند، اما نتیجه‌ای نمی گیرد.

برای همین تنها راه برای دستگیری راننده را دام‌گذاری برای او می‌داند. تمهیدات لازم را با همکاری یک گروه سرقت فراهم می‌آورد، اما در نهایت شکست می‌خورد.

“درایور” فیلمی است خوش ساخت که کارگردان توانسته با توانایی خود و استفاده تمام عناصر آن را به یک اثر خوب تبدیل کند. این فیلم گرچه در ژانر پلیسی است، اما از درگیری‌های آنچنانی در آن خبری نیست، حتی صحنه‌های تعقیب و گریز آن اغراق‌آمیز نیست. برای همین مخاطب آن را دوست دارد و تأثیر بیشتری روی او می‌گذارد. درگیری کارآگاه و راننده تماشاگر را همواره در تعلیق نگه می‌دارد و کسی نمی‌تواند حدس بزند پایان فیلم چگونه رقم خواهد خورد.

موفقیت این فیلم سبب شد با استفاده از داستان آن، فیلم دیگری نیز ساخته شود، اما هرگز به حد و اندازه‌های “درایور” نرسید.
به غیر از قصه و کارگردانی، بی شک بازی زیبا و تأثیرگذار رایان اونیل یکی از دلایل موفقیت این فیلم بود، هر چند که نباید از بازی خوب بروس درن در نقش کارآگاه به راحتی گذشت.

بروس درن همان بازیگری است که تماشاگران نسل تازه او را با فیلم “نبراسکا” می‌شناسند، اما نسل قدیم ، بازی‌های او را در بسیاری از فیلم‌های پلیسی دیده‌اند، بازیگری که در اکثر فیلم‌ها نوعی خشونت و جنون را به تماشا می‌گذارد.

ایزابل آجانی هم از بازیگرانی بود که در دهه ۷۰ از شهرت مناسبی برخوردار بود و در این فیلم نیز هنر خود را به تماشا گذاشت. یکی از فاکتورهای مهم موفقیت “داریور” بی‌شک حضور رایان اونیل و بازی گیرای او بود. وی نقش راننده معروف به کابوی را به خوبی ایفا کرده؛ او با چهره جذاب، اما سرد همراه با خونسردی فوق العاده‌اش توانسته بود از عهده نقش به خوبی برآید و بر تماشاگر تأثیر بگذارد. شاید بتوان به جرأت گفت اگر کسی جز رایان اونیل این نقش را بازی می‌کرد، این فیلم از جذابیت لازم برخوردار نبود. اهالی سینما نقش او را در فیلم “دزدی که برای شام آمد” و “قصه عشق” فراموش نمی‌کنند. در آن دوران فیلم “قصه عشق” با هنرنمایی رایان اونیل و الی مک گرا، به یکی از پرتماشاگرترین و معروف‌ترین فیلم‌ها تبدیل شد. استنلی کوبریک بزرگ هم نقش اصلی فیلم خود “باری لنگدون” را به او سپرد، زیرا توانایی‌هایش را می‌شناخت.

جالب است بدانید، برای نقش اول “قصه عشق” رایان اونیل از بین ۳۰۰ بازیگر انتخاب شد. این نشان از قدرت بازیگری و جذابیت او دارد. دیدن فیلم‌هایی نظیر “درایور” برای تماشاگران و دست اندرکاران سینمای امروز جهان، به خصوص ایران ضروری است، هر چند که در کشورهای صاحب سینما همیشه به این گونه فیلم‌ها پرداخته می‌شود. کارگردانان کشور ما به ویژه جوانان باید بارها و بارها این گونه از فیلم‌ها را به تماشا نشسته و تحلیل کنند تا به توانایی‌هایی که لازمه ساخت فیلم است برسند. “درایور” هر چند به صورت سانسور شده از شبکه ۴ صداوسیما پخش شد، اما باز هم جای شکر دارد که شاهد تماشای چنین فیلم‌هایی از تلویزیون هستیم.

انتهای پیام/

سیدرضا اورنگ


آخرین خبرها
منبع:هنرآنلاین
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.