یک سال پیش نظرمان را درباره کتابخانه جرج جرداق به معاونت فرهنگی اعلام کرده‌ایم

به گزارش خبرنگار مهر، مردادماه ۱۳۹۰ بود که تصمیم جرج جرداق متفکر و نویسنده معروف لبنانی برای فروش کتابخانه‌ شخصی‌اش رسانه‌ای شد. بلافاصله بعد از این اعلام، کتابخانه ملی ایران اعلام کرد که تصمیم دارد این کتابخانه غنی را بخرد.

پس از گذشت حدود دو ماه، اسحاق صلاحی رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران با اعلام اینکه «کتابخانه جرج جرداق بسیار غنی و شامل بیش از یک میلیون جلد کتاب مهم و مرجع به زبان‌های عربی، انگلیسی، لاتین و غیره است»، از ارائه درخواست سازمان متبوعش به ریاست جمهوری برای اختصاص «بودجه‌ای کلان» جهت خرید این کتابخانه خبر داد.

بر اساس اطلاع خبرنگار مهر، ریاست جمهوری این درخواست را برای بررسی بیشتر و تخصیص بودجه لازم برای خرید و انتقال آن به ایران – در صورت موافقت با این کار – به وزارت ارشاد ارجاع داده و با توجه به موضوع آن، نامه یادشده همان زمان به معاونت فرهنگی این وزارتخانه احاله شده است.

با توجه به صحبت‌های محمدرضا وصفی مدیرکل دفتر مجامع فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ظاهراً نامه مورد اشاره از آن زمان (پاییز سال ۹۰) تاکنون در معاونت امور فرهنگی این وزارتخانه سرگرم طی کردن مراحل اداری است.

محمدرضا وصفی مدیرکل دفتر مجامع فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن اشاره به پیشینه این ماجرا، به خبرنگار مهر گفت: ما نظر کارشناسی خود را یک سال پیش به معاونت فرهنگی وزارت ارشاد اعلام کرده‌ایم اما نمی‌دانم این نظر به کتابخانه ملی هم اعلام شده است یا خیر؟

وی افزود: نظر ما این بود که کارشناس برود از نزدیک این کتابخانه را رویت کند چون رقمی که برای خرید کتاب‌ها پیشنهاد شده بود، عدد بزرگی بود.

مدیرکل دفتر مجامع و فعالیت‌های فرهنگی وزارت ارشاد اضافه کرد: ما گفتیم که ابتدا باید فهرستی از این کتاب‌ها برداشته شود و کارشناسان کتابخانه ملی خوب است بروند کتاب‌ها را از نزدیک ارزیابی کنند.

وصفی افزود: ضمناً من تعجب کردم که حدود ۲۰ روز پیش یک نفر از کتابخانه ملی به من زنگ زد و در مورد این موضوع از من سوال کرد حال اینکه ما یک سال پیش به این درخواست پاسخ داده‌ایم و پاسخ خود را به معاونت فرهنگی اعلام کرده‌ایم.

این مقام مسئول در وزارت ارشاد تاکید کرد: با توجه به اینکه من  به موضوع کتابخانه آقای جرج جرداق واقف بودم و خودم چند مرتبه آن را نز نزدیک دیده بودم، نیاز به تامل زیادی درباره آن نبود و همان زمان که نامه به دفتر ما آمد، خیلی سریع به آن پاسخ دادیم.