یک گالری‌دار می‌تواند اکسپو عکس گالری‌اش را برگزار کند، نه تهران و ایران

سیف الله صمدیان دربارهٔ اکسپو عکس تهران ۹۱ در گفت وگو با خبرنگار هنرآنلاین گفت:یک گالری‌دار می‌تواند اکسپو عکس گالری‌اش را برگزار کند و برگزاری اکسپویی با استفاده از نام تهران یا ایران بر عهده انجمن عکاسان ایران یا یک نهاد یا یک شورایی که هم صلاحیت این کار را دارد و هم از امکانات و تجربه بالایی برخوردار است.

هرچند آدم منفی‌بافی نیستم اما با این‌گونه کارها در کشور ما ریشه‌ای برخورد نمی‌شود. به‌خصوص مقوله عکاسی و فرهنگ تصویری که هیچ‌گاه جدی گرفته نشده است. در حالی که می‌بینیم رسانه‌های تصویری بزرگ دنیا با شناخت درست‌تری با مقوله تصویر برخورد می‌کنند. به هر حال ملت ما هنوز ملت گوش و شنیدن است تا ملت چشم و دیدن. با این مسائل باید ریشه‌ای برخورد کرد تا بتوان آسیب‌ها را اگر پزشک حاذقی در میان باشد، درمان کرد.

وی دربارهٔ برگزاری اکسپوعکس تهران ۹۱ توسط یک گالری و عدم حضور تیم انتخاب عکس و در پاسخ به این سوال که آیا یک گالری‌دار به تنهایی توانایی و صلاحیت چنین کاری را دارد، گفت:من صلاحیت این را ندارم که دربارهٔ صلاحیت اشخاص اعلام نظر کنم، این موضوع به خانه هنرمندان ایران باز می‌گردد که وقتی یک گالری‌دار به آن‌ها مراجعه می‌کند تا اکسپویی برگزار کند، تشخیص دهد که کار مشترکی با این گالری انجام بدهد یا نه!

به گفته صمدیان وقتی نام خانه هنرمندان ایران در کنار پوستر و توضیحات هر اثر خورده است؛ این نشان می‌دهد که خانه هنرمندان و شورای سیاست گذاری آن موافق با برگزاری چنین نمایشگاهی است.

صمدیان ادامه داد: برنامه هایی که خانه هنرمندان ایران در ماه های اخیر پی گیری کرده است نشان می‎دهد که اقبال خانه بیشتر نسبت به برنامه‎هایی است که از این طریق بتواند بخشی از هزینه‎های خود را تامین کند و براین اساس همراهی خانه هنرمندان ایران با گالری شمس در برپایی اکسپویی به نام عکس تهران ۹۱ نیز برآیند چنین دیدگاهی باید باشد.

وی افزود:هرچند برگزار‌کننده این اکسپو یعنی گالری شمس حرفه‌ای به نظرم آمد اما درنهایت این اکسپو می‌توانست اکسپوی گالری شمس باشد نه اکسپوی عکس تهران. به نظرم اگر قراراست عنوان این اکسپوها این‌قدر کلی باشد که تهران یا طبیعتا ایران را در بر بگیرد باید جایی مثل انجمن عکاسان برگزار‌کننده آن باشد یا یک شورایی پشت آن باشد.

صمدیان یادآور شد: به‌عنوان یکی از اعضای هیات‌مدیره این انجمن می‌گویم که حتما این ایده را دنبال خواهیم کرد اما باید ابتدا شرایط لازم برای برگزاری چنین اکسپویی فراهم کنیم. فکر کنم اگر انجمن عکاسان برگزار‌کننده این اکسپو باشد، اشتباه‌ها و مشکلات آن کمتر و انتخاب‌ها و اجرای آن کارشناسانه‌تر خواهد بود. به‌هرحال امیدوارم این اکسپو هم موفق باشد هرچند باید اعتراف کنم این امیدواری چندان عمیق نیست.  کما این که انجمن عکاسان ماه پیش با برگزاری ۱۰ روز با عکاسان ایران بزرگترین اتفاق عکاسی ایران را در ۱۶۰ سال قبل رقم زد.

به گفته سیف الله صمدیان؛وقتی فردی به عنوان نمایشگاه گردان یک نمایشگاه معرفی می‌شود، باید ببینم که او چه پیشینه‌ای دارد و تاکنون برگزاری چه نمایشگاهی را در کارنامه خود دارد، وقتی نمایشگاه گردان پیشنه خوبی ندارد و یا حتی پیشنه ندارد، واقعا نمی‌توان انتظار داشت که نمایشگاه خوبی در پیش داشته باشیم و همه این مسائل به آشفته بازار هنر در ایران، دامن می‌زند.

این عکاس مستند با بیان این مطلب که تنها نباید با عنوان این مساله از سوی مدیر گالری شمس که اکسپو عکس تهران ۹۱ به شیوه پاریس فوتو برگزار می‌شود و پوستر و کتاب اکسپو نیز کپی از پاریس فوتو است، انتظار داشته باشیم که این اکسپو یک جریان موفق و تاثیر گذار در عکاسی ایران است گفت: باید دید برآیند این اکسپو چیست و این اکسپو توانسته است به عمق پاریس فوتو برسد اصلا چنین قابلیتی می‌تواند داشته باشد.

صمدیان ادامه داد: کپی کاری در هنر چیز خوبی است و می‌توان با بهره گیری از امکانات یک اثر یا حرکت، اثر یا حرکت نویی خلق کرد به شرط این که واقعا چیزی به اتفاق یا اثری که از آن تقلید کرده ایم اضافه کنیم، نه این که از ویژگی های آن بکاهیم.
وی دربارهٔ حضورش به عنوان عکاس در اکسپوی عکس تهران ۹۱ گفت: حضور من دراین اکسپو داستان خودش را دارد. من عضو شورای ‌عالی خانه هنرمندان هستم. دوستان در این مجموعه در نظر دارند که خانه هنرمندان به یک مرکز هنری تبدیل شود تا در اقتصاد هنر نیز حضور پررنگ‌تری داشته باشند. این سبب شد که من هم به ناچار قبول کنم که یکی از عکس‌هایم در این اکسپو حضور داشته باشد.

او در ادامه دربارهٔ قیمت‌گذاری عکس رضا کیانیان وحضور بازیگران در دنیای عکاسی گفت: حضورستاره‌های سینما در حوزه عکاسی یا اکسپو‌ها علاوه بر این‌که خطرناک نیست، مسئله‌ای مبارک است. به کسی ربط ندارد که یک بازیگر می‌خواهد عکاسی یا کارگردانی کند. ما نمی‌توانیم برای عکاسی کردن مرز قائل بشویم. هرچند امیدوارم هرروز به تعداد عکاس‌ها در مقابل عکسبردار‌ها افزوده شود. ضمن این‌که ستاره‌بودن یا معروف‌بودن عکاس به‌تنهایی نمی‌تواند سبب فروش اثر او شود.

وی افزود: مخاطب در عکس‌های کیارستمی یا رضا کیانیان رگه‌های عکاسانه می‌بیند که تمایل به خرید آن‌ها نشان می‌دهد. صرف داشتن یک نام معروف سبب فروش یک اثری هنری نبوده و نخواهد بود. همین‌طور اگر آقای کیانیان موفق است، مسئله فقط چهره‌بودن و معروف‌بودن او نیست. هرچند قبول دارم عکس خوبی که یک آدم معروف یا ستاره می‌گیرد حتما بیشتر مورد توجه عموم قرار می‌گیرد. اگرعکس عباس کیارستمی در یک حراج با قیمت ۱۳۰‌هزار دلار به فروش می‌رسد، این به نفع همه عکاسی ایران است. اگر کسی با این مسئله مخالفت کند، به نظرم به مسائل پیچیده اقتصاد و هنر امروز بی‌توجه است.

صمدیان با بیان این مطلب که همواره نسبت به قیمت‌گذاری حراج‌ها و ارزش‌گذاری بی ینال‌ها بی‌اعتماد بوده است، گفت:پشت این ارزش‌گذاری‌ها‌ هزار و یک سبب است که در یک مجال کوتاه نمی‌توان دربارهٔ آن‌ها صحبت کرد. اما باید به جایی برسیم که وقتی قیمت‌های یک اکسپو اعلام می‌شود، خریدار یا کلکسیونر‌ها بتوانند با خیال راحت به این رقم‌ها اعتماد کنند.

وی افزود: البته آن‌ها معمولا کار خود را بلدند، پس بهتر است ما هم کار خودمان را بلد باشیم که به طور مثال برای یک اکسپو باید چگونه کار‌ها را انتخاب کنیم یا قیمت‌گذاری چگونه باید باشد. به‌هرحال موارد بسیاری باید در نظر گرفته شود. به طور مثال کیارستمی حتی نصف قیمتی را که برای عکسش در یک حراجی خارجی در نظر گرفته می‌شود، نمی‌تواند برای فروش در ایران در نظر بگیرد. تضاد قیمت‌های داخل و خارج سبب می‌شود که ببینیم خریدارانی نسخه‌ای از عکس را با قیمت خرید در ایران خریداری می‌کنند و بعد با قیمت خارج از کشور وارد بازارهای جهانی می‌کنند. ما از این دست مسائل کم نداریم به طور مثال مسئله کپی‌رایت، به همین خاطر می‌گویم که باید به فکر کار ریشه‌ای باشیم.

به گفته صمدیان تفاوت قیمت فروش آثارهنری درایران با بازارهای جهانی سبب می گردد که دلال های هنری در کشورمان زاد و ولدشان سرعت و شدت بیشتری گیرد و با قیمت پایین یک اثر هنری را در ایران بخرند و با قیمت چندین برابر در خارج از کشور به فروش برسانند.

انتهای پیام/۳۱/۳۲