گفتوگو با رییس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی
جام جم آنلاین: امروز دیگر فقط تاجران باسابقه و باتجربه نیستندکه به تجارت میپردازند. تفاوت هزینههای تولید و سود ناشی از اختلاف قیمت باعث شده تجارت با برخی کشورها بخصوص چین برای همه جذاب باشد، آن هم در کالاهای مصرفی که خریداران بسیاری دارد و در این میان عدهای از مردم عادی نیز با سفر به این کشور حتی شده یکبار بخت خود را در تجارت میآزمایند.
در اینباره با محمدرضا حریری رییس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی گفتوگو کردهایم.
در بین واردکنندگان کالا از چین مردم عادی را نیز میبینیم که با سودای تجارت دل به دریا میزنند و حتی با سرمایه اندک به کشور چین سفر میکنند. سودآوری واردات از چین چقدر است؟
کسانی را که یکبار چین میروند و کالاهایی را به صورت چمدانی همراه خود میآورند نمیتوان تاجر دانست.
درست است، ولی بالاخره اینها هم ـ ولو به میزان اندک ـ کسب و کار تجاری میکنند. این عده با یک سرمایه بیست سی میلیون تومانی کارشان را شروع میکنند و با وارد کردن کالاهای مصرفی با کسب سود، سرمایه خود را افزایش میدهند.
به هر حال با توجه به دوری مسافت تا چین هزینههای سفر زیاد است و افراد برای هفت هشت روز اقامت و همچنین خرید، هزینههایی را باید متقبل شوند که تامین آن برای همه ممکن نیست، ولی نمیتوان منکر افرادی شد که با سرمایههای اندکی در حد ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان کار خود را شروع میکنند. اگر فرد سالم تجارت کند و واردات او در چارچوب عرف و قوانین تجاری انجام شود، هیچ اشکالی در این فعالیت وجود ندارد. البته در بحث سودآوری تشخیص واردکننده در مورد نیاز مصرفی نیز مهم است. به هر حال خریدار هوشمند است و باید نیاز و سلیقه او در نظر گرفته شود.
ما در بازار شاهد ورود بیرویه پوشاک و کفش چینی هستیم. اختلاف هزینه تولید در چین نسبت به ایران چقدر باعث افزایش واردات اینگونه کالاهای مصرفی شده است؟
اینکه گفته میشود بیشترین کفش و پوشاک موجود در بازار چینی است، درست نیست. آمار نشان میدهد میزان تولیدات داخلیمان در مورد کفش حدود ۴۰ تا ۵۰ برابر بیشتر از حجم واردات این اقلام است و حتی بخشی از تولیدات داخلی کفش نیز صادر میشود. همینطور در مورد پوشاک نیز تولیدات و صادرات نساجی قابل توجه است.
مقایسهای که شما انجام دادید با توجه به آمار رسمی واردات بود، اما نسبت به حجمی که به صورت قاچاق وارد میشود چگونه است؟
معتقدم برای حمایت از تولید ملی و جلوگیری از قاچاق باید یک عزم جدی وجود داشته باشد. طبق اعلام گمرک ما ۶۰ میلیارد دلار واردات رسمی داریم که ۹۰ درصد آن شامل مواد اولیه، کالاهای اساسی و ماشینآلات است و ۷ میلیارد دلار آن شامل واردات کالاهای مصرفی است که به صورت رسمی وارد کشور شده، اما براساس برآوردها حدود ۲۰ میلیارد دلار نیز کالای مصرفی به صورت قاچاق وارد کشور میشود و تقریبا سه برابر رقمی است که از مبادی رسمی کالای رسمی وارد کشور میشود. بروز چنین پدیدهای به اشکالات و ضعف ساختاری ما بازمیگردد که نتوانستیم مکانیسمی تعریف کنیم که واردات از مبادی غیررسمی به صرفه نباشد.
واردکنندگان کالا بیشتر از چه شهرهایی در چین کالا میخرند؟
در چین برای هر کالایی مناطق و مراکز تولید مشخصی وجود دارد، یعنی کسی که بخواهد کالاهای الکترونیکی، نساجی، مواد پلاستیکی و… وارد کند باید به مناطق و شهرهای مختلف مراجعه کند.
گواندونگ (شهر گوانجو)، ججیانگ، نینگبو، ییوو، تیآنجن، شنزن و شانگها و پکن شهرهایی هستند که ایرانیان برای خرید به آنها سفر میکنند.
چه تعداد تاجر داریم که از چین واردات انجام میدهند؟
آمار دقیقی از تعداد افرادی که به صورت رسمی از چین واردات انجام میدهند، موجود نیست. اما به صورت تقریبی میتوان گفت بیش از پنج هزار و ۸۰۰ نفر عضو اتاق بازرگانی ایران و چین هستند که از این تعداد بخش عمدهشان واردکننده کالا از چین هستند، چون صادرات ما به چین شامل اقلام محدودی است که بیشتر مواد معدنی و خام را شامل میشود، بنابراین تعداد صادرکنندگان نیز نسبت به تعداد واردکنندگان محدودتر است.
سیما رادمنش - گروه اقتصاد
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version