˝ یه حبه قند ˝ نوروزی شد

به گزارش هنر آنلاین این اثر تحسین شده رضا میر کریمی که ستایشی از سنتها ، آداب و سنن خانواده های ایرانی است . بعد از موفقیت‌های داخلی ، این روزها در سینما تک مادرید به نمایش در آمده و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است .

این سریال در ایام نوروز از شبکه سوم سیما برای علاقمندان سینمای متفاوت و متعالی ایرانی پخش می‌شود در این فیلم پر شخصیت، رضا کیانیان ، سعید پور صمیمی ، پریوش نظریه ، نگار جواهریان و … بازی دارند .

دختر کوچک یک خانواده پرجمعیت می‌خواهد ازدواج کند. خواهران بزرگ ترش از راه می‌رسند و در منزل دایی عبوس خانواده دور هم جمع می‌شوند تا مقدمات ازدواج خواهر کوچک شان یعنی پسند (با بازی نگار جواهریان) را فراهم کنند، اما تقابل غم و شادی با اتفاقات غیرمنتظره ای شکل می‌گیرد و … این چند خط ایده اصلی «یک حبه قند» است. فیلمی‌ که با تیتراژی ساده که اصلا با فضای کلی فیلم همخوانی ندارد آغاز می‌شود. ساختار روایی و موضوع اصلی داستان و حتی طراحی صحنه می‌توانست ایده‌های خوبی برای تیتراژ فراهم کند.

در فیلم ” یه حبه قند ” رنگ، قاب‌های دیدنی و فیلم برداری زیبا در همان دقایق اولیه فیلم ذائقه بصری شما را به خود جذب می‌کند. به دوران کودکی می‌روید و یاد روزهایی می‌افتید که تمام فامیل منزل بزرگ تری دور هم بودند. منزلی بزرگ، آدم‌هایی شاد و سرزنده و کودکانی بازیگوش … اما همین که فیلم قبل را در ذهن مخاطب خود تداعی می‌کند یعنی روایت درستی از ایران امروز نیست. نگار جواهریان مثل فیلم‌های کلاسیک دهه ۶۰ غرب، روی تاب نشسته است و سعی می‌کند سیبی را بچیند، موسیقی خوب فیلم هم حس تصاویر را تکمیل می‌کند اما در برابر این همه صحنه آرایی خوب و تصویربرداری رویایی این داستان است که از همان ابتدا کم می‌آورد. چند تلاش ساده برای نشان دادن سنت و مدرنیته در کنار هم نافرجام می‌ماند. یک گوشی آیفون در دست نوعروس فیلم، یک نمایشگر مسطح که مردها با آن فیلم می‌بینند و شکارچی کهنه کاری که حالا به جای کشتن حیوانات به گربه‌ها غذا می‌دهد. حال آن که تقابل یا تعامل یا هر چیز دیگری دربارهٔ سنت و مدرنیته باید در روابط شخصیت‌ها یا خط روایی داستان شکل بگیرد نه در چند شی و اتفاق ساده که ربطی به داستان ندارد.

انتهای پیام/