پسر جوانی با ناراحتی نزد شیوانا آمد و گفت: ” من با آدم ها زود صمیمی می شوم. با چند برخورد با آنها رفیق می شوم و متاسفانه همین احساس صمیمیت سریع، برایم به صورت یک نقطه ضعف در آمده است.
یعنی افراد کم جنبه وبی ظرفیت از صداقت من سوء استفاده می کنند و بیش از حد به حریم زندگی شخصی من نفوذ و در آن دخالت می کنند. اکثر اوقات آنها آن قدر پا را از گلیم خود فراتر می نهند که سرانجام کاسه صبرم لبریز می شود و واکنش خشن نشان می دهم و در نتیجه بعد از مدت کوتاهی، دوستان جدیدم را به سرعت از دست می دهم.
آن هم دوستانی که راجع به زندگی خصوصی من کلی اطلاعات دارند. اطلاعاتی شخصی که متاسفانه اغلب اوقات علیه من استفاده می شود و معمولا باید تا مدتی طولانی تاوان این صمیمیت و دوستی زودگذر و بدفرجام را بپردازم. به من بگویید چه کار کنم؟”
شیوانا لبخندی زد و گفت: “برای آدم ها مرز بگذار! برای صمیمیت با آدم ها حد و مرز تعریف کن. مرز رفتار، مرز گفتار، مرز شوخی و خنده. و مهم تر از همه این است که این مرز را خود تو باید تعیین کنی نه آنها که به تو نزدیک می شوند. تو باید شخصا براساس مصلحت و راحتی خودت مرزهایت را با آدم های اطرافت تعیین کنی و این خطوط قرمز را به آنها بفهمانی.
آن گاه خودت باید همیشه از این مرز یک قدم عقب تر بایستی و با این کار به بقیه نشان دهی که خودت اولین نفری هستی که این حد و مرز را مراعات می کنی. در این صورت خواهی دید آدم های اطرافت وقتی به تو می رسند مانند تو یک قدم از خطوط قرمزی که تعیین کرده ای فاصله می گیرند. در این حالت خط مرز به یک نوار مرزی تبدیل می شود.
کسی که در این نوار مرزی قدم بگذارد و از حد خودش تجاوز کند، قبل این که به تو برسد و آسیبی به تو و حریم شخصی ات برساند، بلافاصله شناسایی می شود و تو فرصت کافی برای پس زدن او و کنار گذاشتنش داری. او و بقیه هم می فهمند که دلیل قطع ارتباط تو چیست و در نتیجه جای گله ای هم باقی نمی ماند. کسانی که مرزها را رعایت نمی کنند به تو نزدیک نمی شوند چون قبل از تو خطوط قرمز تو را می بینند.
آنها که با تو صمیمی می شوند هم در حد معقول و مناسب از زندگی شخصی تو سر درمی آورند و در نتیجه موقع قطع ارتباط نمی توانند از اطلاعات شخصی ات علیه خودت استفاده کنند. در نتیجه همه این مشکلات با تعریف مرز و خط قرمز برای آدم های اطرافت حل می شود. به همین سادگی!”
منبع: مجله موفّقیّت
سرگرمی