تقدیم به سیدالشهدا(ع)

آسمان شکافت در مسیر تیر ؛ بوی خون گرفت دیدگان مرد

بغض پاره شد در گلوی طفل ؛ آب جان سپرد بر زبان مرد

دست غنچه ای چند ماهه را گردنی غریب دور خود گرفت

بوسه های گرم – گرچه تشنه بود – تند تند ریخت از لبان مرد

آخرین امید بال بال زد ؛ آخرین نگاه زیر ابر ماند

آن غروب تلخ شب نیامده ، بی ستاره شد آسمان مرد

رقص گرگها … یک غزال سبز … بزم نیزه بود دشت سوخته

گاه مرد شد میزبان زخم ؛ گاه زخم شد میهمان مرد !!

اسب خسته ای بی سوار شد زیر یک هجوم چند خیمه سوخت

ایستاده بود پابرهنه باد ؛ در مقابل کودکان مرد

خاک ناله کرد ، آسمان گریست ؛ دست تیغها خون گرفته بود

آخر همین لحظه های سرخ ؛ تازه شد آغاز داستان مرد