خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزی نسبت به یتیمان

خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزی نسبت به یتیمان و خوراندن طعام و به آشکار کردن سلام و هم نشینی با کریمان به فضل و کرمت ای پناه آرزومندان.

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی، شرح کوتاهی بر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان دارد. این عالم ربانی در بخشی از شرح دعای روز هشتم می گوید: یکی از رموز موفقیت اختیار کردن رفیق خوب است، تلاش کنید تا با نیکان رفاقت کنید.

* شرح فرازهای دعا

آیت الله مجتهدی تهرانی در شرح ‘اَللّهُمَّ ارْزُقْنی فیهِ رَحْمَتَ الاْیتامِ’ می گوید: خدایا در ماه رمضان مهرورزی نسبت به یتیمان را روزی ام گردان. اگر قلب ما زنگ بزند، از چه دوایی می توان برای رفع آن استفاده کرد. برای این کار باید سحرها قرآن بخوانید تا قلبتان را جلا بدهید. همچنین جان انسان را استغفار سحر جلا می دهد و می توان با یتیم نوازی قلب را جلا داد.

وی تاکید می کند: شخص ثروتمند تنها با دست کشیدن بر سر یتیم قلبش جلا پیدا نمی کند و باید یتیمان را از نظر مادی تامین کند و مشکلات مالی آنها را برطرف کند. پس یادتان باشد که رحم کردن به یتیم با خلوص نیت قلب را جلا می دهد.

این استاد برجسته اخلاق در شرح فراز ‘وَاِطْعامَ اْلطَّعامِ’ می گوید: خدایا روزی کن که من اطعام طعام کنم و افطاری دهم. اطعام طعام مخصوصا به فقرا و مستحقان از کارهای بسیار نیکو است.

وی ادامه در شرح ‘وَاِفْشآ َ السَّلامِ’ اظهار می کند: خدایا روزی کن با صدای بلند سلام کنم. برخی عارشان می شود که اول سلام کنند؛ اما هستند برخی که در سلام کردن با صدای بلند پیش دستی می کند. همچنین باید سلام را به درستی یعنی سلام علیکم جواب داد و از بیان عبارت های دیگر مثل سلام از ماست جلوگیری کنیم. همچنین سلام کردن مستحب و جواب سلام دادن واجب است.

آیت الله مجتهدی در شرح فراز ‘وَصُحْبَتَ الْکِرامِ’ تصریح می کند: خدایا توفیق بده در ماه رمضان با افراد کریم و عالم و دانا و متدین همنشین شوم. خدایا توفیق بده که با نیکان رفیق شوم. کاری کنید که رفیقتان یک درجه از شما جلوتر باشد. یکی از رموز موفقیت من در زندگی اختیار کردن رفیق خوب بوده است.

این استاد بزرگ اخلاق در پایان در شرح فراز پایانی دعای روز هشتم می گوید: بِطَوْلِکَ یعنی به حق انعامت. چه قدر تو به ما نعمت دادی. به حق نعمت هایی که به ما دادی این دعاها را درباره ما مستجاب کن، یا مَلْجَاَ الاْمِلینَ ای کسی که پناه آرزومندانی.

فراهنگ** ۱۸۸۳