رابطه‌ی جنسی یکی از ابعاد مهم ازدواج است که تأثیرات زیادی بر جنبه‌های دیگر روابط زناشویی برجای می‌گذارد.
این مسأله در دوران عقد با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم، باورها و اعتقاداتی که درباره‌ی این دوران وجود دارد، شکل دیگری نسبت به همین رابطه در دوران زندگی مشترک دارد.
این شکلِ متفاوت رابطه باعث می‌شود که دختر و پسر جوانی که دوران عقد را سپری می‌کنند به رعایت حدودی در روابط جنسی در این دوران پای‌بند شوند.
هرچند این باورها با توجه به فرهنگ و سنت هر شهر یا خانواده ممکن است متفاوت باشد، اما توصیه‌های عمومی از جانب پژوهشگران علم خانواده مطرح شده است که می‌تواند عمومیت داشته باشد و به بهبود این رابطه کمک کند.
گرچه باید گفت تقریباً محدودیتی در روابط جنسی وچود ندارد اما به همسران که دوران عقد را سپری می‌کنند، توصیه نمی‌شود که رابطه‌ی جنسی به صورت کامل در این دوران اتفاق بیفتد؛ یعنی ضمن داشتن رابطه‌ی عاشقانه با یکدیگر بهتر است رابطه‌ی جنسی کامل خود را به شب زفاف موکول کنند. در این صورت این مهم را به زمانی مناسب با آمادگی لازم و کافی موکول کرده‌اند و اگر هم بنا به هر دلیلی عقد آن‌ها منجر به ازدواج نگردد، دوطرف دچار آسیب و زیان عمده‌ای نمی‌شوند.
فرزندار شدن در این دوران نیز مشکلات زیادی را برای زوج و خانواده‌ها به وجود می‌آورد.
البته بعضی خانواده‌های زوج‌ها به دلایل گوناگون باورهای غلطی در مورد این رابطه در دوران عقد دارند که بر مدیریت روابط جنسی همسران تأثیرات نامطلوبی می‌گذارد.
مثلاً برخی صحبت در مورد نیازهای جنسی را زشت می‌شمارند یا از معاشقه یا رابطه‌ی جنسی در این دوران خودداری می‌کنند. غافل از این‌که یکی از فواید دوران عقد آشنایی با نیازها و خواسته‌های گوناگون همسر است که روابط جنسی نیز در زمره‌ی این نیازها قرار می‌گیرد.
بعضی خانواده‌ها نیز وجود دارند که دختر و پسر را بسیار محدود می‌کنند و با قرار دادن حدود نامتعادلی مثلاً با قرار دادن تنها یک شب در هفته در یک روز معین، اجازه‌ی با هم بودن را در شب‌های دیگر به آن‌ها نمی‌دهند.
بروز رفتارهای غیرمنطقی درصورت باردار شدن دختر در دوران عقد از جانب همسر یا هر یک از خانواده‌ها نیز نمود دیگری از باورهای اشتباهی است که گاه حتی به طلاق نیز منجر می‌شود. درصورتی که بهترین راه این است که با برگزاری مراسم ازدواج رسمی، طبق قول و قرارهای قبلی و بدون هیچ غرض‌ورزی یا کم و کاستی هرچه زودتر زندگی مشترک را آغاز کنند.
پس همان‌طور که پیش‌تر آمد گر چه این باورها با توجه به فرهنگ‌های گوناگون متفاوت است این زوج جوان هستند که باید با شناخت و آگاهی از توصیه‌های بزرگ‌ترها و دیگران بهره ببرند و نیز به مدیریت این رابطه در دوران عقد بپردازند
ایول زدی توخال
عالی بود و موافقم.