روضه خوانی مرحوم کوثری در محضر رهبر انقلاب + فیلم

از ۱۸ سالگی به کسوت ستایشگری آستان اهل البیت(علیهم السلام) 

درآمد.
در سنین جوانی به طلبگی و سربازی امام زمان(عج) مفتخر شد و در 

کنار درس طلبگی منبر را روش تبلیغی خود قرار داد و بیش از نیم قرن 

افتخار روضه خوانی امام حسین(علیه السلام) راداشت.
یکی از مراتب شخصیتی مرحوم کوثری که مهجور واقع شده این است

 که ایشان را صرفا به عنوان روضه خوان و بعضا شنیده شده به عنوان 

مداح معرفی مینمایند که البته او در این آستان بودن را افتخار میدانست،

 اما ایشان در جوانی به پیش اساتید حوزه زانوی تلمذ زده و دروس حوزوی

 سطح را تحصیل نموده بود و تا آخر عمر دست از مطالعه معارف دینی 

نکشید و بعضی شبها تا پاسی از شب رفته مشغول تفحص در کتب دینی

 بود.
 آری تنها در پیشگاه مراجع و علما احترام مینمود و معمولا فقط روضه 

میخواند اما در دیگر مراسمات عموما وعظ و خطابه را در کنار روضه خوانی

 با آن صدای دلنشینش همراه داشت.
 در حرم ائمه اطهار(علیهم السلام)و اهلبیت پیامبر(صلی الله علیه و آله)

 چه در عراق و چه در ایران همچون کربلا، کاظمین ، سامرا، قم و مشهد

 به فیض منبر و روضه خوانی نایل آمده بود.
مرحوم کوثری به محضر علمای بزرگی شرفیاب شده بود و افتخار 

روضه خوانی در حضور علما و مراجع عظام و بنام شیعه درنجف، قم، 

مشهد، تهران و دیگر مناطق در کارنامه پر افتخار خود به ثبت رسانده است 

بزرگانی نظیر:
آیت الله بروجردی، آیت الله سید محسن حکیم، آیت الله خویی،

 آیت الله شاهرودی(بزرگ)، آیت الله گلپایگانی، آیت الله مرعشی نجفی،

 آیت الله فاضل لنکرانی، آیت الله تبریزی (رحمت الله علیهم)...

وصد البته حضرت امام خمینی(رحمت الله علیهم)و نیز بارها به محضر

 مقام معظم رهبری آیت الله خامنه ای (مدضله العالی) شرفییاب شده 

بود .
نقل میکنند مرحوم آیت الله تبریزی(ره) فرموده بود: که ایشان 

(مرحوم کوثری) به روضه ای که میخواند اعتقاد داشت.

خاطره معروف او!
از خودشان بارها شنیدیم که میفرمود: حجت الاسلام اشراقی داماد

 حضرت امام(ره) بعد از شهادت حاج آقا مصطفی(ره) به من فرمود: 

امام اصلا در این عزا گریه نکرده و از نظر پزشکی هم برای قلب امام گریه

 نکردن مناسب نیست. چون آقا با آهنگ تو آشناست بخوان شاید افاقه 

کند.
رفتم و به محضر امام(ره)، آنچه توانستم دربارهٔ حاج آقا مصطفی گفتم 

ولی اصلا در آقا آثار گریه ملاحظه نکردم تا اینکه گفتم آقا جان شما الان

 خوب رسیدید به داغ دل امام حسین(علیه السلام).

 آه صاحب درد را باشد اثر...
تا آغاز به روضه حضرت علی اکبر(علیه السلام) نمودم آنچنان گریان 

شده که شانه های او بشدت به حرکت افتاد که از شدت گریه ترسیدم 

برای حالشان مضر باشد لذا روضه را جمع کردم.

واما از هر چه بگذریم سخن دوست خوش تر است...
عاشق روضه امام حسین(علیه السلام) بود چه درمقام بکی چه در مقام

 ابکی. باشنیدن نام کربلا بی تاب میشد. با دیدن عکس کربلا منقلب

 میشد، و از بردن نام امام حسین(علیه السلام) لذت میبرد. 
آنچنان روضه میخواند که هر شنونده ای را تحت تاثیر قرار میداد که

 مصداق این بیت شعر بود: 
سخنی کزدل براید لاجرم بر دل نشیند
در زمینه روضه خوانی تبحر خاص خودش را داشت ولی به این

 تبحر خود فخر فروشی نمیکرد و برای دیگران احترام قائل بود حتی تازه

 کاران را تشویق مینمود. 
عاقبت هم با مولایش همراه شد چرا که آقازاده ایشان نقل میکرد بعد از

 رحلت، ایشان را به عالم خواب دیده بود که گفتند: از همان لحظه

 احتضار، حضرت اباعبدالله(علیه السلام) به کنارم آمد و همیشه با او

 هستیم.این شعر را بارها از او شنیده بودیم :

در اینجا انتسابم با حسین است / در آنجا هم حسابم با حسین است

کجا ارباب ما فردا گذارد / غلام او در آتش پاگذارد