زنگ خطر برای جایگاه آوازخوانی ملی …

رضا مهدوی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن تسلیت درگذشت احمد ابراهیمی استاد آواز ایرانی گفت: چند سالی است که ما پیشکسوتان و اساتید موسیقی ایرانی را با روند سریعی از دست می‌دهیم و با مرگ این بزرگان گویا برگ‌ریزان موسیقی ایرانی فرارسیده است که این اتفاق خوشایندی برای جامعه موسیقی ایران نیست.

مهدوی ادامه داد: استاد احمد ابراهیمی از جمله هنرمندان تاثیرگذار موسیقی ایرانی بود که مردم برای اولین بار در تلویزیون با چهره و هنر او آشنا شدند. در واقع او یکی از معدود هنرمندانی بود که قبل از انقلاب روی صفحه تلویزیون ظاهر شد و برای مردم با صدای خوشی که داشت هنرنمایی کرد.

وی تصریح کرد: متاسفانه جایگاه والای زنده‌یاد ابراهیمی آنطور که شایسته هنر این هنرمند بود مورد توجه قرار نگرفت چراکه وی به سبب درگیر شدن در فعالیت‌های اداری، از موسیقی برای ذوق و نه برای امرار معاش استفاده می کرد و به همین سبب آنچنان که باید مانند هم‌نسلان خود برای مردم معرفی نشد در حالیکه زنده یاد ابراهیمی یکی از بهترین ردیف‌دانان موسیقی ایرانی بود که متعلق به مکتب خاصی هم نبود و همین رویکرد سبب شده بود که شاگردان بسیاری در محضر این هنرمند تلمذ کنند.

این مدرس دانشگاه در تجلیل از مقام هنری زنده یاد ابراهیمی گفت: استاد ابراهیمی همواره در عرصه موسیقی حضور فعالی داشت. او از جمله هنرمندانی بود که در بخش تکخوانی به معنای واقعی کلمه شعر را درست ادا می کرد و تمام تلاش خود را انجام می داد که کلام و شعر به درستی از حنجره خارج شود تا شنونده برای شنیدن شعر خواننده گوش خود را تیز نکند و این یکی از امتیازات ویژه این هنرمند بود. به نظر من جایگاه آوازخوانی ملی موسیقی ایرانی با درگذشت بزرگانی چون احمد ابراهیمی با خطر جدی مواجه شده است که امیدوارم این عرصه با حضور شاگردان وی و هنرمندان پیشکسوت دیگر این چنین در معرض خطر قرار نگیرد.

مدیر سابق مرکز موسیقی حوزه هنری در بخش دیگری از صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: به واقع می توان گفت هنر استاد احمد ابراهیمی بعد از پیروزی انقلاب معنی پیدا کرد که سال‌ها بعد از انقلاب در برنامه‌های مختلف حضور پیدا می‌کرد و همراه با دیگر بزرگان موسیقی به هنرنمایی می پرداخت. البته من این افتخار را داشتم که در زمان حضور خود در مرکز موسیقی حوزه هنری توانستیم دو اثر “خشت و آیینه” و “به عمل کار بر آید” با هنرمندی این هنرمند را تولید کنیم.

مهدوی افزود: آلبوم “خشت و آیینه” سال ۸۳ براساس تصنیف هایی از استادان بزرگ موسیقی ایرانی از جمله مرتضی خان محجوبی توسط مرکز موسیقی حوزه هنری با هنرمندی استاد ابراهیمی و هنرمندی دیگری به نام شهبازی که ۴۰ سال از استاد کوچک‌تر بود تولید شد و این تواضع و فروتنی مثال‌زدنی ابراهیمی را نشان می‌داد که در نهایت اخلاق همراه با هنرمندان جوان تر از خود به تولید آثار موسیقایی مشغول بود.

وی به تولید آلبوم پژوهشی “به عمل کار بر آید …” هم اشاره کرد و گفت: این مجموعه سال ۸۹ تولید شد که شامل یک بسته ۴ ساعته از خاطرات و بعضی از آثار استاد ابراهیمی است که در همان سال‌ها با حضور در استودیوی حوزه هنری آنها را برای علاقه‌مندان موسیقی به یادگار گذاشت که به نظر من دستاورد خوبی برای حفظ و نگهداری آثار بزرگان موسیقی بود.

این نوازنده سنتور در پایان توضیح داد: استاد ابراهیمی یکی از برگ‌های مهم آواز ایران بود که خوشبختانه شاگردان خوبی را از خود به یادگار گذاشت. کلام شیرین و شیوا در کنار رفتار مهربانانه ای که هیچ گاه شکایتی نداشت از او هنرمندی ساخت که موسیقی این سرزمین به حضور وی افتخار می کند و من برای جامعه موسیقی افسوس می خورم که چنین استادانی از دست می روند و هنوز جایگزینی برای آنها نداریم.

آخرین اجرای زنده استاد احمد ابراهیمی سال ۸۹ در تالار رودکی در قالب برگزاری جشنواره از طواف تا ولایت بود که با استقبال قابل توجه علاقه مندان موسیقی نیز مواجه شد.