“سهراب مرغ مهاجر” اردیبهشت

باشگاه خبرنگاران_ “سهراب سپهری” شاعر و نقاش بزرگ ایران در ۱۵ مهرماه سال ۱۳۰۷ شمس در کاشان به دنیا آمد.
پدرش، اسدالله سپهری کارمند اداره پست و تلگراف کاشان بود. 
وی خانواده ای مذهبی و اهل شعر و هنر داشت و به خاطر پرورش در چنین خانواده ای که وی نیز به نقاشی روی آورد. 
پدر سهراب در دوران نوجوانی وی به بیماری فلج مبتلا و سپس در سال ۱۳۴۱ درگذشت و مادر وی ماه جبین سپهری معروف به ” فروغ ایران ” نیز پس از بیماری همسرش در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد. 
سهراب سپهری در سال ۱۳۱۲ شمسی تحصیلات دوره ابتدایی خود را آغاز کرد و از همین زمان به ورزش، نقاشی، خط و شعر علاقه بسیار پیدا کرد به طوریکه در همان دوره ابتدایی شعری سرود که چنین است:
 
ز جمعه تا سه شنبه خفته نالان
 
نکردم هیچ یادی از دبستان
 
ز درد دل شب و روزم گرفتار
 
ندارم یک دمی از درد آرام
 
وی در خرداد ماه سال ۱۳۱۹، ششم ابتدایی را در دبستان خیام ( مدرس) کاشان به پایان برد. 
سهراب مهرماه در همان سال تحصیلات متوسطه در دبیرستان پهلوی کاشان را آغاز کرد و در خرداد ماه سال ۱۳۲۲ دوره اول متوسطه را به پایان رساند و پس از آن دانشسرای مقدماتی تهران رفت. 
وی پس از فارغ التحصیلی از دانشسرای مقدماتی پسران پس از یک دوره ۲ ساله به استخدام اداره فرهنگ کاشان درآمد. 
این شاعر نامی کشورمان در شهریور سال ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد.
 وی پس از دریافت مدرک دیپلم به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبایی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و همزمان با آن به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد. 
سپهری پس از ۸ ماه از شرکت نفت استعفا داد و در همان زمان به سال ۱۳۳۰ اولین مجموعه شعر نیمایی خود را به نام ” مرگ رنگ ” منتشر کرد. 
وی در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و نشان درجه اول عملی را دریافت کرد. 
سهراب در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و دومین مجموعه شعر خود را با عنوان ” زندگی خوابها ” منتشر کرد. 
پس از آن در آذر ماه ۱۳۳۲ در اداره کل هنرهای زیبا در قسمت موزه ها آغاز به کار کرد و در هنرستان هنرهای زیبا نیز به تدریس مشغول شد. 
وی پس از آن مدتی نیز در اداره کل اطلاعات وزارت کشاروزی به سمت سرپرست سازمان سمعی و بصری در سال ۱۳۳۷ نائل شد و از سال ۱۳۴۰ نیز آغاز به تدریس در هنرکده هنرهای تزئینی نمود. 
سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب، فروتن و خجول که دیدگاه انسان مدارانه اش بسیار گسترده و فراگیر بود وی سرانجام در ۱ اردیبهشت مال ۱۳۵۹ در تهران دیده از جهان فروبست. 
در اینجا به بعضی از آثار وی اشاره می کنیم: تا انتها حضور ” سهراب مرغ مهاجر “، ” هنوز در سفرم “، ” بیدل، سپهری و سبک هنری”، ” تغییر حجم سبز”، ” حافظ پدر، سپهری پسر، حافظان کنگره ” و ” نگاهی به سهراب سپهری”./ص