شکل مناظره باید این می شد

رمان “دایی جان ناپلئون” سرتاسر اشاره به همین خصلت منفی در میان بسیار از ایرانی ها بود، لذا ما ایده های پارانویائی را دایی جان ناپلئونی هم می خوانیم. همین تفکر دایی جان ناپلئونی سبب می گردد بسیار ها تمام اختلافات سیاسی را بازی بدانند یعنی چه اختلافات داخلی و چه حتی منازعات حاد دیپلماتیک را البته نقطه مقابل این قضیه هم بسیار مذموم است به طور مثال مردم بعضی از کشورها به عکس مردم ما، بسیار ساده تر از این حرف ها می باشند و هر چیزی را به راحتی باور می کنند اما جامعه ما هم از آن سوی بام افتاده و پشت هر اختلافی در عالم سیاست سناریوهای عجیب و غریب می بافد، لذا به نظر می رسد برنامه مناظره انتخاباتی روز جمعه از این جهت به فضا کمک کرد که با ترکاندن حباب آن شخصیت کاریزماتیکی که از رجال سیاسی در ذهن داریم، این اشخاص به ما بسیار نزدیک شدند، اساسا سازمان صدا و سیما در این دوره از انتخابات با پخش تصاویری خودمانی از هر کدام از کاندیداها و خانواده هایشان ساحت نامأنوس این اشخاص را از ذهن شهروند ایرانی زدود و آنها را یکی از خودمان نشان داد. همین تاکتیک می تواند سبب از بین رفتن نگرش مبتنی بر توهم توطئه شود یعنی نگرشی که سبب تمام بدبینی هاست و به عبارتی صریح تر از بین رفتن این بدبینی ها می تواند سطح مشارکت مردم را تا حد بسیاری بالا ببرد./ی۲

یادداشت از میلاد جلیل زاده.