عباس عبدی:جنبش دانشجویی به سمت صنفی شدن سوق پیدا می‌کند

عباس عبدی گفت: دوران دانشجویی دوران تمرین و تجربه سیاست‌ورزی است نه سیاست‌زدگی و دانشگاه صرفا محلی سیاسی نیست.

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، عباس عبدی روزنامه‌نگار در نشست «تاملی در سرشت و سرنوشت جنبش دانشجویی» که به مناسبت ۱۶ آذر در دانشگاه علمی کاربردی واحد مشهد برگزار شد، در توصیف عملکرد یک دانشجو اظهار کرد: یک دانشجوی ذی‌حق می‌تواند سوال کننده باشد و از اشخاص شایسته جواب مطلوب را دریافت نماید و یا حتی خودش جواب دهنده باشد و از طرفی سوال‌ها و جواب‌ها را تحلیل کند.

وی با اشاره به نقش جنبش دانشجویی در شکل‌گیری انقلاب اسلامی خاطرنشان کرد: در آن برهه از تاریخ دانشگاه به تنهایی خود یک رسانه و شبکه اطلاعاتی بود و با وجود این‌که ۱۵ درصد دانشجویان فعالیت سیاسی داشتند این اقلیت توانستند همه دانشگاه را متحد سازند؛ لذا تعداد اندک در فعالیت‌های جنبش دانشجویی مطرح نیست.

وی با بیان این‌که «بعضی احزاب نوپا خاصه در سال ۷۶ به بعد به دنبال جمع کردن طرفدارانی از دانشگاه بودند» افزود: معمولا این یارطلبی حزب‌ها ناپایدار و گذرااست و دانشجو هم پس از مدتی آن را پس می‌زند و نمی‌پذیرد.

عبدی افزایش فردیت اجتماعی دانشجویان در جامعه امروز را از دلایل کمرنگ شدن فعالیت جنبش دانشجویی دانست و افزود: این سبب همان چیزی است که سبب افزایش سن ازدواج و افزایش طلاق در بعد اجتماعی و از نظر سیاسی سبب پرهیز از کنش‌های هزینه‌دار نیز شده است.

وی همچنین معتقد است: حاکمیت گفتمان رادیکالی به جای لیبرالی و افزایش تعداد دانشجویان و در نتیجه دشواری انسجام این اشخاص با در نظر گرفتن تنوع و اختلاف‌شان مانع از پویایی جنبش‌دانشجویی مانند قبل پربارش شده است.

این فعال مطبوعاتی در عین حال جنبش‌های دانشجویی در غرب را مقطعی و موقتی ارزیابی و خاطرنشان کرد: حرکت دانشجویی در سال ۶۸ در پی مطالبه و خواسته‌های سیاسی شکل گرفت و تحقق یافت اما جنبش اخیر موسوم به وال استریت علیه حزب محافظه کار و لیبرال، کاملا صنفی و به دنبال افزایش نابرابری‌ها شکل گرفته است. اما در ایران یک مساله ممکن است پنجاه سال به درازا بکشد و تا هنگامی که به صورت یک موضوع عام، قابل فهم و ساده درنیاید نمی‌تواند نمود چندانی داشته باشد.

وی در تبیین نقش جنبش دانشجویی در انتخابات آتی گفت: جنبش دانشجویی نمی‌تواند به صورت گرایش جداگانه و مستقل فعالیت کند؛ بلکه قطعا در بطن جامعه گروه‌هایی فعال خواهند بود که طرفداران یا مخالفان خود را در دانشگاه پیدا می‌کنند.

وی با یادآوری این‌که «در دوران دانشجویی ما نشریات دانشجویی به چاپ مطالبی می‌پرداختند که در جامعه و در فضای خارج از دانشگاه نمی‌توانست مطرح شود»، افزود: این نشریات از این جهت قابل تامل و موثر بودند و توانستند رسالت خود را حفظ کنند.

عبدی با بیان این‌که «شرایط هم‌اکنون با آن دوران متفاوت شده است» تاکید کرد: به طور یقین دانشجویان نشریه‌های دانشجویی نمی‌توانند به اندازه روزنامه‌نگاران و پایگاه اینترنتی‌های خبری به طور حرفه‌ای دست به قلم شوند؛ لذا پیشنهاد می‌کنم که بیشتر به مسایل دانشگاه بپردازند و به دنبال اشخاص خلاق در دانشگاه خود باشند؛ لذا بهترین کار جنبش دانشجویی این است که برای تقویت و اصلاح خویش در همه ابعاد ضدخود عمل کند.

وی دربارهٔ اشخاصی که اصرار به زنده نگه داشتن جنبش دانشجویی دارند نیز گفت: چرا فکر می‌کنید اگر چنین جنبشی نباشد بد و نشانه ضعف است؛ چراکه نحوه وجود یک جنبش از وجود آن مهم‌تر است.

این فعال رسانه‌ای و مطبوعاتی در بیان تفاوت دموکراسی‌خواهی در ایران و غرب گفت: در ایران دموکراسی یعنی دفاع از مشارکت توده‌ای به طور مستقیم اما در غرب این مفهوم از طریق نهادهای مطبوعاتی، رقابت‌های حزبی و … دنبال می‌شود.

وی فضای آینده جنبش دانشجویی را سوق داده شده به سمت صنفی شدن ترسیم و خاطرنشان کرد که از فضای کنونی که بیشتر سیاسی است خارج خواهد شد.

وی در پایان تاکید کرد: این سخنان کاملا توصیفی بود و جنبه تجویزی ندارد.

انتهای پیام