در شرایطی که همه از دقت و وجاهت و کارشناسی بودن پیشنهادات ایران با خبرند چرا نباید جزئیات مطالبه ما بطور روشن و صریح در اختیار افکار عمومی قرار بگیرد؟ بالاخره حرف ایران درباره غنی سازی ۲۰ درصد چیست؟ درباره ارتباط تحریم ها با این مطالبه غربی ها چه حرفی دارد؟ غنی سازی را تا چند درصد حق خود می داند؟
در بخش دیگری از این گزارش همچنین می خوانیم: نقش آقای مایکل مان به عنوان سخنگوی خانم کاترین اشتون در مدیریت خبری خبرنگاران بسیار حائز اهمیت است. مایکل مان هر چند ساعت یکبار به صورت رسمی در میان خبرنگاران حاضر می شود و اخبار داخلی نشست را بدون کم و کاست ارائه می کند. این درحالی است که تیم هسته ای ایران هیچ سخنگویی ندارد و تنها در مواردی چند خبر صد لا پوشیده شده از مصلحت و سیاست، بصورت منبع آگاه و بدون اسم و سمت منتشر می شود. طبیعی است که مخاطبین فرق “منبع آگاه” را با “مایکل مان” می فهمند و به هر دوی آنها به یک اندازه ضریب نمی دهد.
انتخاب یک سخنگو و ارائه اطلاعات درست و مفید و نه کلی و مبهم در هدایت افکار عمومی بسیار موثر است.این موضوع را در کنار حضور برخی افراد دیگر مثل آلن ایر ببینید که با زبان فارسی با برخی خبرنگاران ایرانی گپ و گفت می کند. نقش آلن ایر ایران را برای رسانه های خارجی چه کسی بازی می کند؟
عصر ایران