مردم، هموطنان؛ باز هم ما متهمیم!

بینا- با گذشت چند روز از زلزله آذربایجان شرقی و آگاهی‌رسانی برخی از رسانه‌های مجازی و مکتوب کشورمان، تازه حرکت جدیدی از سوی رسانه‌هایی آغاز شده است که مظلومیت هموطنانمان را پوشش خبری ندادند. این دسته از رسانه‌ها، با فرار به جلو، تازه طلبکار و مدعی رسانه‌هایی شده‌اند که اهمیت این اتفاق را به سرعت دریافتند و پوشش دادند و اجازه ندادند، رسانه‌های بیگانه از این رویداد سوءاستفاده کنند.
به گزارش «تابناک»، عمده ادعای این رسانه‌ها این است که رسانه‌هایی که اخبار زلزله را با جدیت پوشش داده‌اند، آب در آسیاب دشمن ریخته‌اند (!) و استدلالشان هم این گونه است: از آنجا که رسانه‌هایی همچون بی.‌بی‌.سی و دیگر رسانه‌های غربی از‌‌ همان آغاز پوشش گسترده‌ای به این زلزله داده‌اند، پوشش اخبار مناطق زلزله‌زده از سوی رسانه‌های داخلی هم رفتن بر خط دشمن بوده است!
توضیح بیشتر این است که کوتاهی برخی رسانه‌ها در پوشش اخبار زلزله، انتقاداتی را در صفحه‌های اجتماعی به دنبال داشته است؛ انتقاداتی که برخی از آنها دلسوزانه و برخی هم غرض‌ورزانه بود؛ اما کسی نمی‌پرسد که سرآغاز پدید آمدن این غرض‌ورزی‌ها چه بود و زمینه‌ساز آن که؟!
آیا چیزی جز سهل‌انگاری و رفتار غیر حرفه‌ای آن رسانه‌ها و بی‌تفاوتی آنان به سرنوشت هم‌وطنانشان بود؟
این عزیزان گویی فراموش کرده‌اند که غیبت آنها و صدا و سیما و بی‌خیال ‌نمایی‌شان نسبت به آن حادثه بود که اخبار رسانه‌های خارجی را در این باره برجسته کرد، چرا که اگر کوتاهی آنها و رسانه ملی نبود، جایی برای میدان‌داری رسانه‌های خارجی پیدا نمی‌شد؛ اما متأسفانه و یا خوشبختانه، ماهیت خبر با انتشار آن در هم آمیخته است.
خبر وقتی خبر شد، تولید می‌شود و دیگر نمی‌توان در برابر انتشار آن ایستاد؛ آن هم خبری که برای کمک به هموطنان باشد.
حال می‌پرسیم، آنان چرا و با چه نیتی خود را به خواب زدند تا رسانه‌های خارجی میدان‌دار شدند؟ واقعا خواب بودند و حوصله نداشتند یا حوصله نداشتند و خود را به خواب زدند!
اگر این گونه رسانه‌ها می‌خواهند که همه سایت‌های خبری و رسانه‌ها نیز بر اساس بی‌خیالی آنان نسبت به سرنوشت هموطنانشان اخبار را منتشر کنند، متأسفانه باید بگوییم که این شدنی نیست، چرا که که عرق وطن‌دوستی و هم وطن دوستی را نمی‌توان دستوری جا انداخت.
اگر هم این رسانه‌ها به کوتاهی در کار خود پی برده‌اند، ولی آنها را یارای معذرت خواهی از مردم نیست، که دیگر دست و پا زدنی ندارد؛ مردم خود تفاوت سهل‌انگاری و تعمد را می‌دانند و نیازی به متهم کردن دیگران نیست.
شاید بهتر است، یک بار هم که شده، روشی غیر از فرافکنی را امتحان کنید!

RSS

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.