موسیقی سیاسی یا سیاست موسیقایی

به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری هنر ایران،  «موسیقی هنر مهمی است» در این شکی وجود ندارد. هنری که به عقیده بسیاری هنری جهانی است که نیاز به مترجم و توضیح دادن ندارد. اهمیت موسیقی در قرن اخیر چنان اوج گرفت که دیگر در بسیاری از بخش‌های مختلف زندگی ما نیز وارد شد.

از شادی و غم تا سیاست و اقتصاد و… گویا همه چیز با موسیقی درآمیخته است و همه به اهمیت این هنر پی برده‌اند.

از جمله مواردی که موسیقی در آن طی سالهای اخیر حضور پر رنگی را پیدا کرده سیاست بوده است.
حضور نسبتا پر رنگ اهالی موسیقی در اتفاقهای سیاسی همواره با واکنش‌های بسیاری از سوی مخالفان و موافقان همراه بوده است.

موافقان بر این نظر بوده‌اند که هنرمندان علاوه بر جنبه و شخصیت هنر که دارند یک شخصیت مستقل و حقیقی دارند که می‌توانند در حوزه‌های مختلف وارد شوند.

اما مخالفان نیز می‌گفتند اهالی موسیقی را مردم با هنرشان می‌شناسند و اگر موسیقی نبود شاید دیگر کسی بدین شکل به آن‌ها توجه نمی‌کرد.

در روزهای اخیر صحبت از «محمد رضا شجریان» در مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری و پخش قطعات مختلف موسیقی در مستند‌های کاندیدا‌ها و بیانیه خانه موسیقی در حمایت از یکی از کاندید‌اها بسیار مورد بحث بوده است.

حتی صدا و سیما نیز بعضی از خطوط قرمز خود ار کنار زد و در یک گزارش خبری بخش‌هایی از موسیقی یکی از خوانندگان لس آنجلسی را پخش کرد!
 
اما این تمام ماجرا نیست. در سالهای اخیر نیز حضور هنرمندان موسیقی در حمایت و ضدیت با اهالی سیاست قابل توجه بوده است.

برخی برای کاندیدای مورد نظر خود قطعه موسیقی ساختند، بعضی برایش بیانیه صادر کردند، بعضی در سفرهای انتخاباتی در کنار کاندیدا‌ها بودند. اما در این میان بعضی پا را فرا‌تر گذاشتند و تصمیم گرفتند خود مستقیم وارد کارزار انتخابات در عرصه‌های مختلف شوند.

شک نیست که موسیقی در سیاست همواره تاثیر گذار بوده است. یکی از مهم‌ترین جلوه‌های این تاثیر گذاری در طول مبارزات مردم ایران برای پیروزی انقلاب بود. موسیقی‌هایی که پس از گذشت ۳۰ سال همچنان در خاطره مردم ماندگار شده‌اند خود گواه این مدعاست.

انتهای پیام