۳۰م دیماه ،
متاسفانه به سبب نبود نظارت کافی براین کمپ‌ها، شاهد از بین رفتن معتادان براثرشکنجه یا استفاده از روش های درمانی تایید نشده‌ای هستیم که دیگر بعدازمرگشان، نوش داروی زندان و یا قصاص عاملان بی‌فایده است. اگر شما هم دغدغه‌ای در این حوزه دارید، این گزارش خواندنی روزنامه حمایت را دنبال کنید.
در قبل مردم، معتادان را به چشم جنایتکاران نگاه میکردند. اما امروزه دیگربرای اکثریت، بیمار بودن این اشخاص ثابت شده است.
اما باز هم شاهد این هستیم که بعضی، این بیماران را به چشم جنایتکاران می‌بینند و با زنجیر و طناب به چهار میخ کشیده و انواع شکنجه‌ها که به قول بعضی‌ها، آب درمانی وغیره است را روی آنها تجربه می کنند.
به گفته شاهدان، بعضی از این کمپ‌ها، درخیابان‌های شهر به دنبال معتادان می‌گردند و به هرکس که شک کردند او را با زور به کمپ برده و با خانواده‌اش تماس می‌گیرند که یا هزینه کمپ را بپردازید و یا فرد معتاد را به دادگاه معرفی می‌کنیم.
خانواده‌ها هم که دلشان در گرو محبت عضو معتاد خانواده شان است، از ترس آبرو، هزینه درمان را می‌پردازند و به این سوءاستفاده کننده‌ها باج می‌دهند.
درمواردی هم شنیده می گردد که خود معتادان گفته اند برای بردنشان به کمپ، چند نفر با زور و با حالتی که به آدم ربایی بیشتر شبیه است، آنها را درپارکینگ خانه‌شان به زنجیر کشیده تا برای اصلاح و ترک، به کمپ اعزام کنند. اگر کسی را می شناسید که با این مشکل رو به‌رو شده است، لازم است راهکارهایی را که درگزارش پیش رو می خوانید، به آنها ارایه کنید.
زمانی که اجبار قانونی می گردد
در این ارتباط قانونی تحت عنوان” قانون اقدامات تامینی” که مصوب سال ۱۳۳۹ است و هنوز نیز نفی نشده و به قوت خود باقی است و محاکم ما به این قانون استناد می کنند، وجود دارد. دراین قانون مقرراتی توسط قانونگذار نسبت به کسانی که برای جامعه خطرناک می باشند، پیش‌بینی شده است.
یعنی درواقع کسانی که طبق ماده ۱ این قانون، اشخاص خطرناک که معتادان نیز در این دایره قرارمی گیرند، تنها با رای دادگاه مجبور به اقامت در کمپ‌ها یا مراکز ترک اعتیاد می باشند. پس اگر فردی برای بردن معتاد شما مراجعه کرد یا با شما تماس گرفت و اعلام کرد که معتاد را گرفته و شما مجبور به پرداخت هزینه‌های ترک بیمارتان میباشید، درصورتی که رای دادگاه را به شما نشان داد، حرفش را بپذیرید. درغیراین صورت این فرد خاطی و اخاذ است.
یعنی هیچ فردی خودسرانه نمی تواند معتادی را مجبور به ترک کند چه برسد به این که برای این کار، از زور نیز استفاده کند. اگر کمپ یا نهادی تحت نظارت مراکز بهداشتی – درمانی فعالیت و مجوزرسمی داشته باشد و تحت نظارت مراجعی مانند دادستانی و یا مقامات قضایی انجام وظیفه کند و در موارد لزوم به قوای قهریه یا الزام متوسل شود، درچارچوب قانون عمل کرده و قانون این امر را پیش بینی کرده است.
اما اگر کمپی خودسرانه اقدام به جمع آوری معتادان کند و برای این کار به زور وتزویر متوسل شود، مرتکب جرم شده است.در ماده ۲ قانون اقدامات تامینی پیش‌بینی شده است که باید مراکزی برای مجرمان به اعتیاد مصرف الکل و مواد مخدر احداث شوند و اقدامات تامینی آنها، تدابیری است که دادگاه برای جلوگیری از تکرار جرم در مورد مجرمان خطرناک اتخاذ می‌کند.
بنابراین، اگراجبارمعتاد به ترک با رای دادگاه باشد و دادگاه وی را به مراکز ترک اعتیاد معرفی کند، جرمی صورت نگرفته است. دراین باره باید به یاد داشته باشید که این مراکز ترک اعتیاد از سوی دادسرا ومجری حکم، جواز پذیرش چنین معتادانی را داشته باشند و تنها توسط این مراکز است که مجبورکردن معتاد به ترک خلاف محسوب نمی شود.
مهلت قانونی برای ترک
در قانون مبارزه با مواد مخدر، قانونگذار پیش‌بینی کرده است که اگر فرد معتاد به مواد مخدر باشد، هرچند بزهکار است، اما قانون به وی یک مهلت قانونی می‌دهد. این مهلت قانون معمولا در حدود ۱تا ۲ ماه است، معتاد این مدت را زمان دارد که اعتیاد خود را کنار بگذارد و درصورت ترک، دیگر تحت تعقیب قانونی قرار نمی‌گیرد.
دراین باره نهادی نیز با عنوان “تعلیق تعقیب” پیش بینی شده است که حکم تعقیب معتاد را ملغی می‌کند. اگرکمپی دارای ضوابط و اختیارات قانونی باشد و خانواده هم فرد معتاد را معرفی کند ، ممکن است با قوای قهریه او را بستری کنند.
اما صاحبان کمپ حق ندارند به صورت خودسرانه در سطح شهر پرسه زده و فردی را بعد از آنکه به عنوان معتاد شناسایی کردند به زور وارد مراکز ترک اعتیاد یا کمپهای ترک کنند. این امر وظیفه قانونی ضابطان دادگستری و پلیس و نیروی انتظامی است و اختیارات پلیس هم قابل تفویض به شخص دیگری نیست. به عبارتی هیچ کمپ‌داری نمی‌تواند معتادان را دستگیر کند.
کمپ‌داران بدانند
اگر کمپ ترک اعتیاد حتی مجوز فعالیت داشته باشد اما با معرفی خانواده فرد معتاد ، وی را به زور و برخلاف خواسته خود فرد و بدون رای دادگاه و مجوزقانونی برای ترک به کمپ منتقل کند، مشمول ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی می‌شود. این فرد آدم رباست و مجازاتی مطابق همین جرم در انتظارش است. مدیران کمپ‌ها بدانند که نمی‌شود شخصی را بدون رضایت خودش و به طورقهری وادار به ترک کرد، هرچند اگرهدف از این کار، ترک دادن معتاد و حسن نیت باشد.
کمپ ها اگر با چنین وضعیتی مواجه شدند، یعنی خانواده‌ای، فرد معتادی را به آنها معرفی کرد، باید درچارچوب قانون با نیروی انتظامی تماس بگیرند و نیروی انتظامی هم به عنوان ضابط دادگستری مداخله و فرد را دستگیر می کند.
قانون گذار گفته است که اگرکسی ترک نکند، تحت تعقیب کیفری قرار می گیرد و زندان می گردد و از طریق زندان اقدامات قهری بر او اعمال و نسبت به ترک اعتیادش اقدام می‌شود و این قانون برای زنان و مردان معتاد یکسان است.تمام اقدامات شکنجه و آزار فرد معتاد درکمپ‌ها حتی اگرمجازهم باشند، جرم است.
درماده واحده قانون حمایت ازحقوق شهروندی که منشا اصلی آن اصل ۳۷ و ۳۸ قانون اساسی است، به صراحت گفته شده که هرگونه اقدامی که مصداق شکنجه و یا ضرب و جرح و آزار و اذیت داشته باشد، جرم بوده و مجازات کیفری داشته و قابلیت تعقیب کیفری و تخلف انتظامی دارد.
بنابراین، این اقدامات هیچ کدام وجهه قانونی نداشته واگر اثبات شود که چنین اقداماتی درکمپی انجام شده است، تمامی مسوولان آن تحت تعقیب کیفری قرارگرفته و حداقل مجازات حبس، پرداخت جزای نقدی و شلاق و دیه انتظار آنها را می‌کشد.
هدف مسوولان از موافقت با فعالیت کمپ های ترک اعتیاد، بهتر شدن وضعیت معتاد و بهبود بخشی از معضلات و آسیب های اجتماعی است. قرار نیست که این مراکز به اتاق های خودمختار شکنجه و منابع درآمدزایی صرف تبدیل شوند.
مدت مجاز نگهداری
مدت نگهداری یک معتاد در کمپ، تا زمانی است که حالت خطرناک در فرد رفع شود، تا قبل از آن زمان فرد معتاد باید در مراکز مربوطه بماند، به عبارتی برای ترک و بهبود حال معتاد، زمان مشخصی از منظر حقوقی وجود ندارد. شاید از نظر پزشکی در مدت ۲۱ روز وضعیت فرد بهبود یابد.
اما در قانون “اقدامات تامینی” نگاهداری فرد معتاد و خطرناک، مدت ندارد و زمان آن وابسته به رفع حالت خطرناک در فرد است.اگر شخصی با رای مقام قضایی در کمپ حضور یابد، نمی تواند خودسرانه و با تصمیم شخصی، آن مکان را ترک کند.
اما اگر معتاد با پای خود به مرکز مراجعه کند، به عبارتی “خود معرف” باشد و یا معرفی‌اش کرده باشند و تحت نظر مقام قضایی نباشد، می‌تواند هرزمان که اراده کرد، آن مکان و کمپ را ترک کند.
در خصوص کمپ بانوان نیز می توان اعلام کرد که شخصی که کمپ بانوان را اداره می کند، باید زن بوده و اگر مردی ارتباط مستقیم با خانم‌های آنجا داشته باشد، از نظر شرعی و قانونی مرتکب خلاف شده است و صاحب کمپ مجازات خواهد شد.
اگر شکایت دارید
حالا اگر شما کسی را می شناسید که در کمپ ترک اعتیاد مورد آزار و اذیت قرارگرفته و یا به زور او را به کمپ برای ترک برده اند، لازم است بدانید که شما همراه آن فرد شاکی می توانید به دادسرا مراجعه کرده و گزارش تخلفات کمپ را در اختیار دادستان قرار دهید.
اگر حوصله رفتن به دادسرا را ندارید، می توانید با شماره یکی از مراکز دادسراها تماس گرفته و محل کمپ و مشکل ایجاد شده را پیام بگذارید. به طورحتم به موضوع رسیدگی می گردد. لازم است بدانید متاسفانه فرد معتاد به تنهایی نمی تواند از کمپ شکایت کند.
دادستانی بازرس اصلی کمپ‌ها
برابر قانون، دادستانی بازرس کمپ ها بوده و دربازرسی ماموران دادستانی از کمپ‌ها، اولین چیزی که بررسی میکنند مجوز است. بعد ازآن خود معرف بودن و یا معرف معتادان کنترل می‌شود. به هر حال همه کمپ ها باید تحت نظر یک مرکز قضایی اداره شوند.
همچنین نگهداری اشخاصی درکمپ که به چیزی به غیر از الکل و مواد مخدر وابستگی داشته باشند، مجاز نیست و این مراکز تنها برای ترک اعتیاد اشخاص از مواد مخدر و الکل دایر شده است. بهترین راه مبارزه با ایجاد مراکز ترک اعتیاد غیرمجاز این است که مراکز قضایی مداخله و کمپ‌هایی را تحت نظارت قرار دهند.
فقط به این ترتیب است که می توان از بروز حوادث ناراحت کننده و غیر‌قانونی جلوگیری کرد. در حال حاضر بعضی از کمپ ها مجوز خود را از مراکز مختلف دریافت می کنند که عملا نظارتی بر فعالیت آنها وجود ندارد.
باشگاه خبرنگاران
باز بازنشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com
سلام دوستان
من یک هفته بود که ترک کرده بودم ولی خانوادم به خاطر اینه بد خلق شده بودم یک روز صبح چهار نفر با لباس امدادی تو خواب ریختن سرم وبا کلی کتک کاری من رو به کمپ معاد اوای رهای بردن چون کیو مواد مخدر من منفی بود و اعتراض کردم من را به قصد کشتن کتک زدن و نزدیک به ١٢ ساعت قپانی با چسب بسته بودن دستام بی حس شده بودن کمر داشت میشکست التماس می کردم دنده هام داشت میزد از بدنم بیرون وقتی دست وپام رو باز کردن اعتراض کردم باز دست وپام بستن و گفتن اگر باز صدات در بیاد می کشیمت و میگیم مواد با خودش داشته واوور دوز کرده برای اینکه کبودی ها ترک استخوانهام خوب بشه اعتیادم را به خانواده ١٨ سال اعلام کردن و۵٠ روز ملاقاتی نداشتم وبعد ۶٧ روز با اسرار خانواده ازاد شدم بله از شکنجه خانه اقای کتیبایی ازاد شدم زن و زندگی وشغلم را از دست دادم زنم به زندگی برگشت ولی بیکار شدم کمپ از خانواده ١٠ میلیون گرفته بود لوازمی که برایم اورده بودن را دزدین و حتی کفش برای برگشت نداشتم مامور بهزیستی منطقه شمیرانات وقتی من رو انجا با سر وصورت کبود دیده بود چند سکه رشوه گرفته بود و رفته بود الان هم شکایت کردم به بهزیستی کل ولی باز رشوه باز سر دواندن کسی نمیدونه چی کار باید بکنم دوستان راهنمایی لطفاً
دوستمون درست میگه منم تجربه کمپ رو دارم منو شبونه موقع خواب از خونه شخصیه خودم به اسم مامور اطلاعات بیهوش کردن به استان شهری دیگه بردن با اینکه من زیر نظر پزشک تحت درمان بودم وقتی هم گفتم من الان یک هفته پاک هستم موادی مصرف نکردم با چوب که نمیشه گفت چماق سبز رنگ میزدن من ادم با ابرویی هستم کارمند دولتی هستم ولی افسوس … اونجا قانون شهروندی مدیر کمپ تعیین میکرد حتی منو تهدید کردن اگه صدات دربیاد مواد میچسبونن رو پروندم تحویل دادگا میدن اونجا چیزهایی رو تجربه کردم که قابل وصف نیست نه غذا درستی نه بهداشت درستی یه شب از شدت درد شکستگی دنده کهخودشون باعثش شده بودن یکهفته بود میگفتم درد دارم از شدت درد بعد از اعلام به اونا اینقدر منو زدن با زیرپوش دهنمو بستن دستو پام رو بستن انداخت تو اتاق فرداش هم با افتخار برا هم تعریف میکردن به نطرشما معتاد بعداز اینکه بیرون میاد پاک میمونه من که فکر نمیکنم
در کمپی بنام انیس رهای در کمال شهر شهرک طاوسیه برای اینکه کارهایشان جنبه قانونی داشته باشد با ضرب و شتم مجبور میشی هر برگه ای که گذاشتن جلوت امضاو انگشت بزنی و این به معنیه پذیرش است . بعد از اون به بهانه ترک اعتیاد هر چقدر که تیغشون و جیب خانواده های نا اگاه جواب بدهد بیماران را با شگردهای مختلف در کمپ نگه میدارند. ترک اعتیاد بهانه ای بیش نبود برای در امد زایی وگرنه چه دلیلی میتوانید پیدا کنید براینکه در بازرسیهایی که چند گاهی در این کمپ انجام میگرفت چرا قبل از ورود بازرسان بیماران را به خارج از کمپ منتقل میکردند. و جالب نوع بازرسیها در این مواقع بود که بازرسان تشریف میاوردند و متوجه غیبت ۱۵ نفر در کمپ نمیشدن و بازرسی میکردند میرفتن پی کارشون. و باز جالب و متاسفانه مراسمهای مربوطه بود که به این کمپ به عنوان دور زدنهای قشنگ قانونی لوح افتخر هم اهدا میشد>کمپ نمومه. به نظر شما وقتی این گونه افراد برای گرفتن لوح افتخر میروند ته دلشان چه چیزی را با لبخند زمزمه میکنند؟
در کمپی که من تجربه ان را داشتم قانون و تبصره و اینجور تشریفاتش معنا ندارد قانون در کمپ یعنی مسولین کمپ که عده ای لاشخور دور خودشان جمع کرده اند و به بهانه ترک اعتیاد بلا نسبت هر غلطی میخواهند میکنند. پوچی و بی فایده بودن این قوانین در معقوله کمپهای ترک اعتیاد را میتوان در شکایت از کمپ متخلف برای اعمال قانون بعد از رهای از کمپ مشاهده کنید. و قتی که کمپی به اهداف مالیه خود رسید در کمپ را باز میکنند و میگن بفرما برو به هر خ……..و …. شکایت کن. شما فکر میکنید همین قانون و تبصره هاش برای کسی که عنگ کمپ و ترک اعتیاد به پیشانی اش خورده تره هم خورد میکنند؟ چه بهانه ای قشنگ تر ار ترک و اعتیاد ش سراغ دارید که عده ای لاشخور به حریم خصوصی مردم تجاوز کنند و اموالشو غارت کنند و از اعمال قانون و تبصره هایش ککشون هم نگزه