گدایان «دودی» با درآمد میلیونی!

.سرقفلی یکی از چهارراه‌های شهر را دارد. کاملاً از حرفه‌اش راضی است و شهرداری را تنها مزاحم کارش می‌داند.

 
با ۳ میلیون اوراق مشارکت در حین گدایی دستگیر شدم. روزی ۶۰تا ۷۰هزار تومان درآمد دارم و هرگز راضی نیستم گدایی را رها و کار دیگری انجام دهم.

گدایی شغل است، جرم که نیست؛ مردم می‌توانند کمک نکنند ما که آنها را مجبور نمی‌کنیم؛ فقط از آنها خواهش می‌کنیم و آنها هم دلشان به رحم آمده و پولی کف دست ما می‌گذارند.

شهرداری ما را از کاسبی کردن انداخته است هر از چند گاهی ما را جمع می‌کند و دوباره رها می‌کند؛ ولی همین چند روزی که ما را نگه می دارند ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان خسارت می‌بینیم.

کارم اجاره بچه برای گدایی است، هر چقدر سن بچه ها کمتر باشد قیمت بالاتر است. رئیس گدایان آنها را خریداری کرده و با دادن کمی مواد مخدر نوزاد به خواب می‌رود و آنها را به کار می‌گیرند.

روزی ۳ جیب کار نکنم شب نباید به خانه بروم. در هر جیب باید۳۵ تا ۴۰ هزار تومان کار کنم خدا رو شکر وضعیت مالی خوبی دارم اگر هر روز ما را جمع نکنند.

عزیز جان، می تونم یه سوالی بپرسم؟ خبرنگاری. جواب سوالت را نمی دهم. پدر و مادر معتاد می باشند و من گدا شدم خیالت راحت شد حالا برو رد کارت.

اینها فقط بخشی از حرف‌های گدایان حرفه‌ای و نیمه حرفه‌ای پایتخت است.

 متکدی یا به اصطلاح عامیانه گدا کسی است که تقاضای پول می‌کند بی‌آنکه به‌خاطر آن کاری انجام داده باشد.

جامعه‌شناسان و کارشناسان‌ اجتماعی معتقدند که تکدی‌گری یک آسیب اجتماعی است و با خود آسیب‌‌‌‌‌های دیگری هم به‌دنبال دارد.

بین پدیده تکدی گری و وضعیت فرهنگی جامعه نوعی همبستگی وجود دارد. اشخاصی که دست به گدایی می‌زنند برای برآوردن نیازهای خود عزت نفسشان را لگدمال کرده و در مقابل دیگران دست نیاز بلند کنند

در سال ۱۳۸۵ قانون مجازات متکدیان به استناد مواد ۷۱۲ و ۷۱۳ قانون مجازات اسلامی به جریان افتاد. در طول این سال‌ها شهرداری وظیفه جمع‌آوری متکدیان را از سطح شهر بر عهده دارد و بهزیستی هم باید آنها را ساماندهی کند.

بعد از تصویب این قانون تکدی گری تغییر شکل دارد و عده ای به صورت دست فروش اقدام به فعالیت کردند این اشخاص چون صاحب شغل می باشند بر اساس قانون نمی توان با آنها برخورد کرد.

سازمان مختلف با موضوع متکدیان درگیر می باشند ولی هنوز این مشکل در شهر تهران برطرف نشده و باندهای اقدام به استثمار کودکان کرده و آنها را با در آمدهای پایین مشغول به کار می‌کنند البته عده‌ای از این کودکان بعد از حرفه ای شدن خودشان باند تشکیل میدهند.

شهرداری تهران هر ساله با صرف هزینه‌های هنگفت این اشخاص را از سطح شهر جمع آوری می کنند ولی دوباره این اشخاص به محل کار خود باز می‌گردند تازه این بار حرفه‌ای تر. چرا که کارهای که بلد نبودند در چند روزی که پیش سایر متکدیان قرار گرفته‌اند یاد می‌گیرند.

آمارهای بیانگر بازگشت مجدد درصد قابل توجهی از متکدیان پس از مدت کوتاهی دوباره به شغل تکدیگری است و سیکل ناقصی در این زمینه وجود دارد.

البته مسئولان بهزیستی معتقدند که شهرداری باید گدایان را ساماندهی کند و شهرداری نیز می‌گوید طبق قانون باید بهزیستی این کار را انجام دهد.

کم کاری سازمان های متولی در این زمینه سبب شده که  طرح ساماندهی متکدیان، بی خانمان ها و کودکان کار همیشه ناقص اجرا شود.

گدایان شهر فقط گدا نیستند آنها کاملا به حقوق خود آشنا می باشند و همیشه راه گریزی برای خودشان دارند تا دچار مشکل نشوند به نقل از احمد یکی از گدایان حرفه ای، ما کاملا تمامی مسایل حقوقی حرفه تکدی‌گری را می‌دانیم به همین سبب است که هر وقت دستگیر می‌شویم سریع آزاد می‌شویم.

واردات گدا یکی دیگر از برنامه های مافیای تکدی‌گری است آنها بعضی از اتباع بیگانه را که نقض عضو داشته و یا وضعیت ظاهری مفلوک دارند گزینش کرده و پس از دادن آموزش‌های لازم آنها را به سطح شهر می‌فرستند.

گدایان موجود در شهر بیشتر شهرستانی و اتباع خارجی می باشند و شاید ۲۰ درصد آنها فقط تهرانی باشند.

رضا جایگیری معاون سازمان رفاه و خدمات اجتماعی شهرداری تهران در این‌باره می‌گوید: تنها باجمع آوری متکدیان معضل تکدی گری در تهران حل نمی شود و باید گدایان جمع شده آوری شده تعیین تکلیف و ساماندهی شوند.

وی ادامه می‌دهد: بعضی از این اشخاص نیازمند کمک بهزیستی و نهادهای حمایتی می باشندکه باید تحت پوشش قرار بگیرند و با شیادان و سودجویان نیز برخورد شود.

تکدی گری، عوارض و مخاطرات بسیاری دارد. بخشی از مطالعات مقطعی و روبنایی روی این پدیده، دربارهٔ مسائلی نظیر درآمد، مسکن، فقر مادی، فقر فرهنگی، ناکامی اقتصادی، نابسامانی اجتماعی دارد.

تکدی‌گری یک بحران اجتماعی است؛ بحرانی که ریشه در بسیاری از مسایل پیچیده اجتماعی دارد و شاید کمبودهای اقتصادی و مالی فقط یکی از علل گرایش به تکدی گری باشد.

 طرح جمع آوری گدایان در سال های قبل شکست خورده است؛ باید مسئولان به فکر راه‌های تازه برای رفع این مشکل باشند. هر بار مسئولان با صرف هزینه های هنگفت گدایان را جمع آوری می‌کند ودوباره این اشخاص به سطح شهر برمی گردند.