۳۳ سال پیش در چنین روزی(۳ می ۱۹۷۹) مارگارت تاچر، محافظه کاران برندۀ انتخابات پارلمانی شدند و مارگارت تاچر به عنوان نخست وزیر انتخاب شد. مارگارت هیلدا تاچر رهبر سابق حزب محافظهکار بریتانیا بود که در ۱۹۷۹ میلادی با شعار بهبود اوضاع اقتصادی از سوی محافظهکاران به نخست وزیری بریتانیا رسید و تا سال ۱۹۹۰ در این سمت باقی ماند و از ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ نیز رهبر حزب محافظهکار بوده است. وی تنها زنی است که تاکنون دارای این دو پست بوده است. الگوی رفتار سیاسی وی به تاچریسم معروف است .
تاچر در نهم ژوئن ۱۹۸۳ برای بار دوم و در ۱۱ ژوئن ۱۹۸۷ برای بار سوم در این سمت ابقا گردید. تاچر در سالهای نخستوزیری خود تابع و همپیمان سیاستهای آمریکا در اروپا بود. در چهارچوب همین نگرش، وحدت پولی اروپا و یا پیمان اتحادیه اروپای بدون مرز، با سیاستهای بازدارنده و کارشکنی دولت تاچر در انگلستان مواجه بود. آن هم پیمانی و این بازدارندگی، سیاست تاچر را در عرصه بینالمللی به عنوان «تاچریسم» شاخص کرده بود. تبعات فروپاشی کمونیسم و خاتمه جنگ سرد در اروپا که با خوشبینی همه دولتهای این قاره مواجه شد، در کابینه تاچر با نوعی تردید و نگرش بدبینانه همراه بود. به همین دلیل اتحاد دو آلمان، شکسته شدن دیوار بلند کمونیستی میان شرق و غرب اروپا و رخدادهای دیگر که محصول طبیعی خاتمه جنگ سرد بود، مورد استقبال تاچر قرار نگرفت و حزب تحت رهبری وی در میان سایر احزاب سیاسی اروپا به انفعال کشانده شد. این عوامل، باعث بن بست سیاسی تاچر شد و به اختلافات داخلی حزب محافظهکار دامن زد و سرانجام وی را وادار به استعفا و کنارهگیری از قدرت نمود.
۴۹۲۶۳
خبرآنلاین