از «ابن حر» خشن تا مرتضای عاشق

«ابن حر» جوانی جاه‌طلب بود که با گروهی سرباز به کوفه آمد و برای نابودی مختار از هیچ کاری فروگذار نکرد. حقیقت‌دوست در مختارنامه نشان داد که می‌داند از خشونت چهره و صدایش چگونه استفاده کند تا بیننده بپذیرد که یک جوان هم می‌تواند برای رسیدن به قدرت و ثروت همه انسانیت را زیر پا بگذارد.

البته در مختارنامه «ابن حر»، عاشق هم بود، عاشق همسرش که شباهت‌های رفتاری زیادی با او داشت. او هم جاه‌طلب بود و طالب قدرت. نقش همسر او در مختارنامه را، بهناز جعفری بازی می‌کرد.

حالا شهرام حقیقت‌دوست با همه ویژگی‌های ذاتی و ظاهری‌اش به سریال «خداحافظ بچه» آمده است تا نقش یک سارق عاشق را بازی کند.

در قسمت‌های اول این سریال بازی حقیقت‌دوست در نقش مرتضی، چندان به دل نمی‌نشست. خشونت ظاهری او به اصطلاح بیننده را پس می‌زد.

در قسمت‌های اول سریال، مرتضی یک سارق سابقه‌دار معرفی شد. همین اطلاعات و سابقه ذهنی مخاطب از این بازیگر، باعث شد تا او فکر کند که بازهم قرار است حقیقت‌دوست یک نقش خشن را بازی کند، اما هر چه سریال جلوتر رفت، ‌حقیقت‌دوست با بازی خود، ذهنیت بیننده را هم تغییر داد و ثابت کرد که او می‌تواند مردی عاشق و مهربان باشد.

می‌تواند برای برآورده کردن آرزوی همسرش دست به هر کاری بزند و حتی می‌تواند توبه‌اش را هم بشکند و دست به سرقت بزند.

حقیقت‌دوست که سابقه بازی در تئاتر را هم دارد با اجرای نقش مرتضی نشان داد که با تکنیک‌های بازیگری بخوبی آشناست و می‌داند که چگونه باید با استفاده از همین تکنیک‌ها بیننده را با خود همراه کند.

او در «خداحافظ بچه» برای خود تحلیل‌های مشخصی دارد. مثلا برای تعجب‌هایش، واکنش‌های مشخصی را در نظر گرفته است یا برای لحظاتی که از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجد یا برای نماهایی که قرار است دست به اقدامی غیرقابل پیش‌بینی بزند.

این نوع بازی به مرور بیننده را با نوع بازی حقیقت‌دوست عادت می‌دهد و او را وامی‌دارد تا با شخصیت مرتضی همراه شود و او را دوست داشته باشد، گاهی برایش دل بسوزاند و گاه به عنوان یک مرد ایده‌آل به او بنگرد.

سروش امیدوار‌ – جام‌جم