سرمربی تیم ملی تنیس: “کامران” برای من به خاطرات پیوسته است!

سرمربی تیم ملی تنیس ایران گفت: از آنجا که امارات در مسابقات دیویس کاپ حریف اصلی ما محسوب نمی‌شود از برگزاری مسابقات دیویس کاپ در امارات راضی هستم.

سعید احمدوند در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: با توجه به این که امارات حریف اصلی ما برای صعود به گروه دو منطقه آسیا و اقیانوسیه محسوب نمی شود، بنابراین از این که امارات میزبان شده بسیار راضی هستم و بسیار بهتر از این است که ویتنام یا هنگ کنگ به عنوان حریفان اصلی و مستقیم ایران، میزبان می‌شوند.

احمدوند دربارهٔ برنامه‌های تیم ملی تا آغاز مسابقات دیویس کاپ، بیان کرد: پس از مسابقات جایزه بزرگ آپت، چهار تنیس باز را به عنوان بازیکن اصلی و دو بازیکن ذخیره را به تیم ملی دعوت خواهیم کرد. همچنین دو بازیکن ایرانی مقیم خارج کشور را برای حضور در تیم ملی مدنظر داریم که حضور یکی قطعی شده و برای حضور دیگری هنوز در حال بررسی هستیم. همچنین طی صحبتی که با آقای شایسته داشتیم قرار شد از نیمه دوم تیر ماه ملی‌پوشان به مدت سه، چهار هفته‌ در مسابقات فیوچرز بازی کنند، اما هنوز مشخص نکرده‌ایم در کدام فیوچرزها حضور داشته باشند.

سرمربی تیم ملی تنیس در پایان دربارهٔ اظهارات روزبه کامران، تصریح کرد: اگر روزبه کامران زمانی که در تیم ملی بود این صحبت‌ها را مطرح می‌کرد حتما جوابش را می دادم، اما در حال حاضر روزبه کامران برای من به خاطرات پیوسته و دیگر سببی نمی بینم جوابش را بدهم، اما به صراحت می گویم که تا زمانی که من در تیم ملی باشم روزبه کامران در تیم ملی جایی ندارد و اگر از جمع ملی‌پوشان خط خورد تنها به سبب عملکرد ضعیف و مشکلاتش بود.

همچنین من هیچ موقع بین ملی‌پوشان تبعیض قائل نمی شوم و این نکته را باید اضافه کنم که اشکان شکوفی و انوشا شاهقلی بیش از ۱۰۰ بازی ملی در کارنامه خود دارند و بسیار به تنیس ایران کمک کردند و اگر زمانی نیز از تیم ملی نیز خط خوردند هیچ موقع مصاحبه‌إهای این چنینی انجام ندادند و من به عنوان سرمربی تیم ملی از آنها تشکر می‌کنم، چرا که بسیار برای تنیس ایران زحمت کشیدند، اما کمتر از آنچه که حقشان بود رسیدند.

وی افزود: با این حال تیم ملی جای بهترین‌ها است و اگر زمانی ببینیم که نفراتی بهتر از اشکان و انوشا وجود دارند که می‌توانند به تیم ملی کمک کنند آنها را عقب ……… کنار می‌گذارم.

انتهای پیام