روزی، وقتی هیزم شکنی مشغول قطع کردن یه شاخه درخت بالای رودخونه بود ، تبرش افتاد تو رودخونه وقتی در حال گریه کردن بود یه فرشته اومد و ازش پرسید: چرا گریه می کنی؟ هیزم شکن گفت که تبرم توی رودخونه افتاده. فرشته رفت و با یه تبر طلایی برگشت. ‘ آیا این تبر توست؟ هیزم شکن جواب داد: ‘ نه " فرشته دوباره به زیر آب رفت و این بار با یه تبر نقره ای برگشت و پرسید که آیا این تبر توست؟ دوباره، هیزم شکن جواب داد : نه فرشته باز هم به زیر آب رفت و این بار با یه تبر آهنی برگشت و پرسید آیا این تبرتوست؟ جواب داد: آره. فرشته از صداقت مرد خوشحال شد و هر سه تبر را به او داد و هیزم شکن خوشحال روانه خونه شد یه روز وقتی داشت با زنش کنار رودخونه راه می رفت زنش افتاد توی آب. (هههههههه )هیزم شکن داشت گریه می کرد که فرشته باز هم اومد و پرسید که چرا گریه می کنی؟ اوه فرشته، زنم افتاده توی آب فرشته رفت زیر آب و با جنیفر لوپز برگشت و پرسید : زنت اینه؟ ‘ آره ‘ هیزم شکن فریاد زد فرشته عصبانی شد. ‘ تو تقلب کردی، این نامردیه ،هیزم شکن جواب داد : اوه، فرشته من منو ببخش. سوء تفاهم شده. میدوونی، اگه به جنیفر لوپز ‘ نه’ میگفتم تو میرفتی و با کاترین زتاجونز می اومدی. و باز هم اگه به کاترین زتاجونز ‘نه’ میگفتم تو میرفتی و با زن خودم می اومدی و من هم میگفتم آره . اونوقت تو هر سه تا رو به من می دادی اما فرشته، من یه آدم فقیرم و توانایی نگهداری سه تا زن رو ندارم، و به همین دلیل بود که این بار گفتم آره منبع: بیتوته پورتال جامع شامل خبر، سرگرمی، روانشناسی، زناشویی، مد، دکوراسیون، آشپزی، پزشکی
دروغ گویی و علت آن
هر گاه که دروغ می گویی هم در نزد خویش و هم در نزد دیگری ، بی اعتبار می شوی و از قداست و عزت نفس ساقط می گردی. چون دروغت را پس گرفتی دوباره این اعتبار به تو باز می گردد و در نزد خودت دوست داشتنی می شوی .
دروغ گویی موجب نفرت انسان از خویشتن می شود و از این روست که گناه شمرده می شود و گرنه آدمی هرگز نهایتاً نمی تواند با دروغش دیگری را به دام اندازد و گمراه کند مگر آنکه خود طرف هم دروغگو باشد که به واسطه دروغ خودش گمراه می شود.
پس گناه یا ثواب واقعه ای وجودی و فی نفسه است.
از کتاب ” سیر و سلوک عرفانی ” استاد علی اکبر خانجانی دانلود
لینک دانلود :
http://dl.ketabkhane-erfani.com/download/ketabha/ketabe%20seiro%20soluke%20erfani.zip
——————————————-
علت گناهان
گوش فرا دھید ای اھل دین ، چه عالم و چه عامی :
آنچه را که شما گناه می نامید من آن را عذاب می دانم : دزدی ، زنا ، دروغ ،
جفا ، وقاحت و خشونت . اینان اجتناب ناپذیرند ، اینان معلولند .
گناھان شما در سر شماست در ذھنیّت و شیوۀ نگرش و قضاوت و برنامه ریزی
و آرزوھا و باورھا . و اعمال نادرست شما محصول جبری این نوع ذھنیّت است و
شما به ھر شیوه ای که بخواھید از بروز آن جلوگیری کنید به ناگاه از درب دگری
از شما صادر می شود و رسوایتان می سازد یعنی به جبر شما را بسوی صدق
می کشاند و باطنتان را ظاھر می کند . وامّا بذرھای گناھان کبیره را در ذھن شما
متذکّر میشوم :
ھر آرزوئی در ظرف دنیا ، اندیشۀ آزادی ، آرزوی به محبوبیّت در نزد دیگران ،
تفسیر ایثار گریھای خویشتن ، خود را از سائرین برتر دانستن از ھر حیث ،
وظائف غریزی را در شأن خود ندانستن ، به غیر از خود را علّت سرنوشت خود دانستن ،
جدائی و شکست و مرگ و ناداری را ناحق دانستن و بالاخره از تنھائی گریختن .
از کتاب ” ابر انسان ” استاد علی اکبر خانجانی