پیش بینی و تشخیص رفتار “نانو ذرات” در محل تومورها برای درمان سریع سرطان ها

به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ پژوهشگران کانادایی راهبرد تازهی برای مطالعه رفتار نانوذرات در تومورهای سرطانی ارائه کردند. با این روش به سادگی می‌توان اطلاعات جامعی از رفتار نانوذرات حامل دارو در محیط تومور سرطانی به‌دست آورد .

دو سال همکاری مشترک میان دو آزمایشگاه چان و روچلو در موسسه IBBME منجر به ارائه سیستمی شده‌است که می‌توان با استفاده از آن رفتار نانوذرات در بدن موجودات زنده را پیش‌بینی کرد .

نانوذرات موادی می باشند که می‌توان از آن برای درمان سرطان استفاده کرد. این ذرات بسیار کوچک، دارو را به محل تومور حمل کرده و در آنجا رهاسازی می‌کنند. دقت و اثربخشی نانوذرات بسیار بالا است.

معمولا سطح این نانوذرات را گروه‌های عاملی مختلف پوشش می‌دهند تا برای اتصال به سلول خاص آماده شوند. آنچه این گروه تحقیقاتی نشان دادند این است که نانوذرات گاهی به دیواره کلونی از سلول‌ها متصل می‌شود اما امکان نفوذ و ورود به آن را ندارد .

برای بررسی رفتار نانوذرات معمولا از محیط کشت آزمایشگاه استفاده می‌شود اما در عمل رفتار نانوذرات داخل بدن گاهی متفاوت از محیط کشت است، بنابراین لازم است رفتار این ترکیبات داخل بدن مورد بررسی قرار گیرد. این گروه از موش آزمایشگاهی برای این تحقیقات استفاده کردند اما باز هم مشکلات و چالش‌هایی وجود داشت .

برای بررسی دقیق رفتار نانوذرات داخل بدن، این گروه بافت‌های کروی مشابه تومورهای سرطانی را داخل مخزن ویژه‌ای قرار دادند که در آن محلول نمکی با جریان ثابت حرکت می‌کند. این شرایط شباهت بسیاری به بدن موجودات زنده دارد.

 محققان “نانوذرات” فلورسانس را به این سیستم تزریق کردند و در نهایت رفتار نانوذرات را با دقت بررسی کردند. در این آزمایش محققان موفق به بررسی رفتار نانوذرات در یک مدل بزرگ زنده شدند به طوری که از همان ابتدای تزریق نانوذرات امکان ملاحظه رفتار آنها وجود داشت در حالی که در مطالعه موش‌ها باید چند هفته صبر می‌کردند تا بتوانند نتایج کار را ملاحظه کنند .

این اولین باری است که فناوری میکروسیالی برای مطالعه اثر نانوذرات روی تومورهای زنده مطالعه می‌شود. محققان از این که موفق شدند با یک سیستم ساده رفتار نانوذرات را در محیط سلول‌های سرطانی بررسی کنند شگفت‌زده شده‌اند .

محققان این پروژه معتقدند که این راهبرد تازه نیاز به مطالعه و بهبود بیشتر دارد. نتایج این پژوهش در نشریه Nature Communications به چاپ رسیده است .

انتهای پیام/