گردآوری توسط گروه موسیقی ممتازنیوز
موسیقی – زینب مرتضایی فرد: در تاکسی نشسته‌ام و مثل همیشه به کارها و برنامه‌های روزانه‌ام فکر می‌کنم. یکی از قطعات موسیقی پرطرفدار یک خواننده موسیقی پاپ کشورمان فضای تاکسی را پرکرده است.
ناخودآگاه توجهم به آهنگ جلب می گردد و به نظرم بسیار آشنا می آید. انگار که کاری شبیه به آن را قبلا شنیده باشم. کمی که دقت می کنم متوجه می شوم این کار در فرم خواندن و حتی در متن ترانه کاملا از روی اثر یک خواننده خارجی کپی شده است.
در اولین فرصت هر دو اثر را به دقت گوش دادم. متن ترانه ها را بررسی کردم و دیدم خواننده ایرانی حتی در ترانه اش هم از اثر خواننده خارجی تقلید کرده و فقط به کپی کردن ریتم و فرم کار قناعت نکرده است.
بعد از این ماجرا بود که کمی حساس تر شدم و آهنگ های دیگری را هم بررسی کردم و دیدم که متاسفانه بسیار از آثار پرمخاطب موسیقی پاپ ما یک کپی برداری بسیار ساده و راحت از آثار خوانندگان اروپایی و آمریکایی است.
البته این موضوع فقط به عرصه موسیقی هم محدود نمی شود و این روزها شاهد عناوین آشنایی هم برای بعضی آلبوم های موسیقی و فیلم ها هستیم.
مثلا این روزها فیلمی با عنوان «و خداوند زن را آفرید» در شبکه نمایش خانگی پخش شده است و نام این اثر یادآور یک فیلم کلاسیک فرانسوی است.
همچنین نام یکی از آلبوم های موسیقی که چندی پیش انتشار یافت، «کازابلانکا» است که این هم نام یکی از فیلم های نام آور سینمای جهان محسوب می گردد البته این دست کارها بیش از هر چیز برای جذب مخاطب انجام می گردد و با تداعی یک اثر موفق دیگر مخاطب را به تهیه اثر هنری دوم ترغیب می کند.
پس از این بررسی ها این احتمال در ذهن پررنگ می گردد که شاید اگر در هنرهای دیگر هم این بررسی ها را انجام دهیم به کپی کاری های بسیاری در آثار هنرمندان برسیم.
این اتفاق خوشایند نیست، چرا که رفته رفته این تقلیدها رو می گردد و مخاطب حساس را نسبت به آثار هنرمندان ایرانی بدبین می کند تا جایی که در مواجهه با هر اثری از خودش بپرسد آیا این کار تقلید از کارهای خارجی است یا ایده آن متعلق به هنرمند ایرانی بوده است؟
منبع: موسیقی Musiceiranian.ir
موسیقی
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com