تصادفی نیست که نویسنده اسرائیلی ” اوریت دغانی ” زمینه فرهنگی جنایتکارانه ای که در فلسطین اشغالی بصورت هولوکاست صورت می گیرد فاش سازد . وی در مقاله ای در روزنامه ” معاریو ” ( ۱/۱/۲۰۰۹ ) نوشت :” جامعه اسرائیل هم اکنون هواخواه فرهنگ جنگ شده است و زبان دیگری بجز آن نمی شناسد ” . وی افزود :” اسرائیلی ها شتابان بسوی جنگ گام بر می دارند چون از صلح بیزارند و گمان می کنند قدرت ، تنها انتخاب برای تحقق هدفهایشان می باشد ” . وی تأکید کرد :” جنگها در خون ما جاریست چون گمان داریم باید بطور طبیعی بسوی جنگ گام بر داریم و مردم را زخمی کنیم ، برای همین است که ما بطور معمول با گذشت هر دو سال و یا یک سال ونیم بر پایان یک جنگ ، جنگ دیگری را براه می اندازیم ” .
براساس ژنتیکی تفکر صهیونیستی ، اسرائیل تمامی این جنگها را از فلسطین گرفته تا لبنان و تمامی این نقضهای جنایتکارانه ، مجازات و یا واکنشها در برابر به اصطلاح آنان ” تروریسم فلسطینی ” نمی داند بلکه نتیجه فرهنگ کشت وکشتار و خرابکاری است که زاییده طرز تفکر مردابهای اندیشه نژاد پرستانه صهیونیستی است . اندیشه ای که دیگران بخصوص فلسطینیان و اعراب را تنها ” حیوانات بیگانه ” می داند که ” باید از میان برداشته شوند و یا با موشکها پاکسازی شوند ” واین سخنان رئیس حاخامهای آنان ” اوبادیا یوسف ” می باشد.
تصادفی نیست که وزیر امور استراتژیک اسرائیل ” موشه بوغی یعالون ” در یک مصاحبه مطبوعاتی با ” اری شبیط ” ضمیمه روزنامه ” هارتس ” ( ۱۵/۶/ ۲۰۱۲ ) پیشنهاد می کند که یکصد سال دیگر بر اساس روش ” چماق و هویج ” زندگی کنیم . او همان کسی است که پیش از این از اسرائیلی ها خواسته بود ” باید بر وضعیت زندگی در بحران ها عادت کنیم ونباید آنها را حل وفصل نمائیم و این وضعیت از بیست سال پیش وجود داشته و شاید تا یکصد سال دیگر ادامه یابد ” ( هارتس سه شنبه ۲۴/۵/۲۰۱۱).
بر اساس فرهگ چماق وهویج ، ژنرال شارون نیز چندین بار اعلام کرده بود ” اسرائیل در حالت جنگ است و ارتش آن برای پیروزی عمل می کند ” همچنین گفت ” نبرد کنونی از یکصد سال پیش ادامه داشته است ” .
شارون تنها کسی نبود که چنین فکر میکرد که ” فرماندهی عقابان جوان که پیرامون وی بودند پایبند به نبردی شدیدتر برای حفظ موجودیت هستند … واسرائیل همیشه در حالت جنگ است وکمتر از این نمی تواند باشد ” و ” جنگ برای بدست آوردن سرزمین اسرائیل بطور کامل است و گروهی از افسران عالیرتبه ارتش وجود دارند که خود را همواره درگیر یک جنگ برای موجودیت می دانند “.
از اینجاست که ” اوزی لانداو ” وزیر امنیت داخلی نخستین کابینه شارون در گفتگو با روزنامه فرانسوی ” لوموند ” می گوید : ” نبرد با فلسطینیان نبردی است تا سرحد مرگ چون تا زمانیکه فلسطینیان امید برای آزادی دارند ، تروریسم پایان نخواهد یافت ” ودر نتیجه ” روزی که فلسطینیان از تمامی آرزوهای خود در بیرون راندن یهودیان دست بردارند در حقیقت با امضای توافقنامه دراز مدت صلح موافقت کرده اند چون در آن صورت هیچ انتخاب دیگری در پیش رو نخواهند داشت “.
با توجه به این موضوع و اینکه ” اسرائیلی ها وامریکائیان تنش بیشتری را پیش بینی می کنند ” ( زایف شیف ــ هارتس ) و ” بر محاسبات ارتش اسرائیل ، عملیات و ترورهای بیشتری را پیش بینی می کنند ” ( ها آرتس ) . بسیاری چنین نتیجه گیری کرده اند ” امیدی برای برقراری آرامش وجود ندارد چون طرفهای تصمیم گیرنده در اسرائیل می گویند باید فلسطینیان را با زور به سر فرود نهادن و دست کشیدن از نبرد برای پیروزی وادار کرد ، و این در حالی است که اینان نمی گویند اوضاع چگونه پایان خواهد یافت در حالیکه در اسرائیل کسی وجود ندارد که بتواند بگوید چه کسی در اسرائیل درهای امید را باز خواهد کرد ” ( عوفر شالیح / یدیوت احارونوت) .
” بنابراین رویاروئی با فلسطینیان در چهارچوب رویاروئی با مرگ است ” ( معاریو) و ” طرفها در آستانه دست دادن با مرگ هستند همچنانکه یوسی بلین مهندس قرارداد اوسلو از سوی اسرائیل می گوید ” ( ها آرتس ) ، و در نتیجه ” سناریوی وحشت تحقق یافت / الکس فیشمن ــ یدیوت احارونوت ) . در نتیجه ” شبتای شابیت ” رئیس سابق موساد اظهار می دارد :” هرکولهای سرکوب میشوند ــ منظور فلسطینی ها ــ و مملکت ارامش می یابد برای چهل سال و یبوسیها سرکوب میشوند ومملکت برای سی سال آرامش پیدا می کند و این راهی است که مملکت ( اسرائیل امروز ) بوسیله آن آرامش پیدا می کند . واین تنها راه است ” ( یدیوت احرونوت ).
جنبه تروریستی و وحشتناکی را که ژنرال ” یاکوب عمیدور” فرمانده دانشکده های جنگ اسرائیل در گفتگو با یدیدت احارونوت (۱/۳/۲۰۰۲ ) ارائه کرد وگفت :” سیستم روابط میان ما وفلسطینیان در آینده نزدیک بر اساس قدرت استوار خواهد شد چون عامل اساسی است ” همان سخنی است که چرچیل خطاب به لرد هالیفکس در پاسخ به پیشنهاد گفتگو با هیتلر و با میانجیگری ایتالیا گفت :” ملتهایی که در جنگ بر زمین می افتند بار دیگر بر می خیزند اما آنانی که زیر چوبه دار می روند نابود میشوند و از میان خواهند رفت “.
این همان روش تروریستی و نژاد پرستانه ای است که علیه فلسطینی ها بکار گرفته می شود ، وبر اساس همین روش تروریستی صهیونیستی است که حکومتهای پیاپی اسرائیل نقشه ها وبرنامه های جنگی تکامل یافته ای را تهیه کرده اند که البته با نامهای گوناگون که از ” ضربه ” آغاز گردید ” وبا ” دیوارهای بازدارنده ” ادامه یافت و به ” بارانهای تابستانی ” و دیگر برنامه ها و طرحای جنگ طلبانه وتجاوزگرانه رسید .
پس از دیدگاه موشه یعالون و دیگر ژنرالها ، بطور حتم ۱۰۰ سال دیگر از ” چماق وهویج ” وجود خواهد داشت . اما ممکن است ۱۰ سال و یا شاید ۱۵ و یا بیست سال باشد چون از سوی دیگر ، فاصله زمانی به نسبت دخالت فلسطینیان و اعراب بستگی دارد .
نواف الزرور نویسنده برجسته فلسطینی است که این یادداشت را برای خبرآنلاین ارسال کرده است
ترجمه: محمدماجد نجار
۴۹۴۹
دانلود
خبرآنلاین