دانش > تحقیق‌و تولید–
سحابی حلزونی (Helix) در این تصویر گرفته شده بوسیله تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مانند چشمی غول‌آسا در آسمان دیده می‌شود.
این ستاره در حال مرگ که ۶۵۰ سال نوری از کره زمین فاصله دارد، در صورت فلکی دلو قرار دارد.
زمانی سحابی نبولا ستاره‌ای بود که تفاوت چندانی با خورشید ما نداشت. این ستاره‌ها هنگامی که می‌میرند، لایه گاز بیرونی شان را رها می‌کنند، و هسته متراکمی را پشت سر به جا می‌گذارند که به صورت نقطه نورانی سفیدرنگی در مرکز سحابی دیده می‌شود. این هسته را کوتوله سفید می‌نامند.
رنگ ارغوانی روشن در مرکز این “چشم” ستاره‌ای یک درخشش ماورای بنفش و مادون قرمز مربوط به غبارهایی است که این کوتوله سفید را احاطه می‌کنند. این غبار باقیمانده سیاره‌های بیرونی و ستاره‌های دنباله‌داری است که زمانی به دور این ستاره می‌چرخیدند.
در طول ۵ میلیارد دسال یا بیشتر، منظومه شمسی ما نیز سرنوشت مشابهی پیدا خواهد کرد.
RSS