احترام به مردم از سوی هنرمند

به گزارش سرویس سینمایی هنرآنلاین/

جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، محل تلاقی فرهنگ‌های مختلف بومی و ملی است. کشور بزرگ ایران نیز به سبب قدمت تاریخی، دارای قوم‌های مختلف است، قوم‌هایی که ستون این مملکت را تشکیل می‌دهند. هرکدام از این قوم‌ها فرهنگ و اعتقادات خاص خود را دارند که باید به این فرهنگ‌ها و اعتقادات احترام گذاشت. اعتقادات دینی ریشه در نهان مردم دارد و محدود به یک قوم نیست. با توجه به ادیان مختلفی که در سراسر جهان وجود دارد، اعتقادات دینی محدود به یک کشور نمی‌شود. اعتقادات مذهبی مردم ایران، با توجه به فرهنگ غنی آن از ویژگی خاصی برخوردار است که نمی‌توان با دیگر کشورها مقایسه کرد. هرکس که بخواهد دربارهٔ اعتقادات دینی و ملی مردم ایران اثری را خلق کند، از نقاشی گرفته تا فیلم سینمایی، باید این اعتقادات را بشناسد و به آن احترام بگذارد. در غیر این صورت دردسرهایی پدید خواهد آورد که مدیریت آن از دست همه خارج خواهد بود. اکثر ایرانیان علاقه خاصی به ائمه معصومین و اهل بیت دارند. این علاقه ممکن است تعصباتی را نیز در پی داشته باشد، اما هیچ کس حق ندارد بر طبق برداشت‌های شخصی با این تعصبات برخورد کند. باید با خرد جمعی و احترام متقابل با تعصباتی که ریشه در باورهای دینی ندارند برخورد کرد، آن هم به تدریج و مرحله به مرحله.

مردم باید آزادانه و با تصمیم خود تعصبات را کنار بگذارند. وظیفه هنرمند، تعیین تکلیف برای مردم نیست، بلکه باید راه‌های درست و نادرست را به آنان نشان دهد تا خود تصمیم بگیرند. متأسفانه بعضی از کسانی که دستی در هنر دارند، یا به سبب ناآگاهی و یا خدای نکرده عناد با باورهای دینی و ملی مردم، به اعتقادات آنان می‌تازند که عواقب غیرقابل جبرانی را به بار می‌آورد. اولین وظیفه یک هنرمند، از نقاش گرفته تا فیلم‌ساز این است که نسبت به کشور خود و مردمی که بین آنان زندگی می‌کند شناخت پیدا کند. اگر به این شناخت نرسد، هرگز نمی تواند هنری بیافریند که مورد اقبال مردم قرار بگیرد. این درست که باید با خرافات و باورهای غلط رایج در اجتماع مبارزه کرد، اما نمی‌توان بی‌مقدمه و بدون شناخت این کار را انجام داد. روی سخن با آن دسته از کسانی که با اعتقادات دینی و ملی مردم عناد دارند نیست، بلکه با آنانی است که از روی ناآگاهی و ناخواسته روبروی مردم و باورهای‌شان می‌ایستند. کار آنان اگر از سر خیرخواهی هم که باشد درست نیست، زیرا سبب می‌شوند شعله‌های خشم مردم شعله‌ور شود.

برخوردهای شخصی با مسائل مهم دینی و ملی زیان‌آور است. این را باید هنرمندان ما به خوبی بدانند تا وارد حیطه‌ای که با آن ناآشنا می باشند نشوند. همان‌گونه که پیش از این گفته شد، تنها با تکیه بر خرد جمعی است که می‌توان خرافات و باورهای نادرست را از ذهن مردم سترد. هنر، برای ناآرام ساختن مردم و منحرف کردن نیست، بلکه برای آرام کردن و جلوگیری از انحراف آنان است. این موضوع محدود به مملکت ما نیست، بلکه شامل تمام جهان می‌شود. احترام به اعتقادات مردم، احترام به هنر است، پس به هنر بی احترامی نکنیم!

انتهای پیام/