آنچه مهم است «ریشه» و باطن شخص است. انسان باید هم ریش داشته باشد و هم ریشه و اگر به «ریش» و ظاهر توجه مى شود به جهت آن است که اساسا باید ظاهر نمادى از باطن باشد، به همین دلیل کسانى که ظاهر را مى آرایند و باطن آلوده ای دارند به عنوان فریبکار و منافق معرفی می شوند.
البته به این نکته هم باید توجه داشت که نباید رفتار برخى نالایقان، ما را از رعایت برخى احکام منصرف کند.
از سوى دیگر باید دانست که قلب پاک با حفظ ظاهر، مصونیت بیشتر پیدا مى کند. بهترین دلیل بر درستى این مطلب، سیره و روش تمامى پیامبران و امامان و اولیاى خداست که علاوه بر این که به ریشه و باطن توجه داشتند ظاهر را نیز مطابق احکام شریعت رعایت مى کردند .
به مناسبت این بحث پرسش و پاسخهایی در این رابطه را انتخاب کردیم که مطرح می کنیم:
سۆال: ریش گذاشتن یا ریش تراشیدن چه حکمی دارد؟ با ادله و حدیث بیان کنید؟
جواب: از نظر اکثر فقها تراشیدن ریش بنابر احتیاط واجب, حرام است البته بلند گذاشتن آن واجب نیست بلکه همین مقدار که نگویند ریش تراشیده کافی است.
هر حکم شرعی از دو جهت قابل دلیل یابی است:
الف) دلیل شرعی؛ مقصود از آن، متون و نصوصی است که حکم الهی را بیان میکند. این دلیل ها ابزار اصلی فقیه و کارشناس دینی است که از طریق آن، می تواند حکم الهی را استنباط کند.
ب) فلسفه حکم؛ مقصود از آن این است که چرا خداوند بر موضوع مفروض, فلان حکم را داده است. چنین کاوشی تحقیق فقهی نیست مگر در مواردی که «کشف فلسفه حکم» در «استنباط حکم» دخیل باشد. در این رابطه باید چند نکته را در نظر داشت: اولاً فلسفه همه احکام و جزئیات آنها به طور تفصیلی روشن نیست و آگاهی از آن دانشی فراتر از تنگناهای معارف عادی بشری می طلبد. لیکن به طور اجمال روشن است که همه احکام الهی تابع مصالح و مفاسد واقعی در متعلق آنهاست.
بنابر این در صورتی که فلسفه حکمی را بالخصوص ندانیم بنابر قاعده کلی فوق از آن باید پیروی کرد. زیرا یقین به وجود مصلحتی در آن هست هر چند بر ما ناشناخته باشد. ثانیاً در جست و جوی فلسفه احکام نباید همیشه به دنبال علوم تجربی رفت و دلیلی مادی و فیزیولوژیک برایش جست و جو نمود. این فرایند که همیشه در پی یافتن مصلحت یا مفسده ای طبی یا … باشیم برخاسته از نگرشی مادی گرایانه است. در حالی که بسیاری از احکام، مصالحی معنوی دارند که در حوزه هیچ یک از علوم بشری قابل تحقیق نیست و آنها با متد تجربی خود قادر به اثبات حکم یا نفی آن نیستند و یا اگر نظری بدهند بسیار سطحی است و چه بسا مسأله حکمتی برتر و بالاتر داشته باشد. چنانکه در مورد روزه علوم به خواص بهداشتی آن پرداخته اند ولی قرآن مجید فلسفه ای بالاتر را بیان فرموده و آن «متقی شدن» است.
در مورد تراشیدن صورت نیز از نظر طبی گفته اند: وجود محاسن برای محافظت از لثه ها و دندان ها و پوست صورت مفید است. حتی امروز یکی از راههای انتقال ویروس ایدز را تیغ زدن به صورت می دانند. لیکن به نظر می رسد فلسفه اصلی حکم اثری معنوی و روحی و نیز حفظ حالت طبیعی خلقت مرد باشد. (حکم شرعی درباره ریش از کتاب مسائل جدید از دیدگاه مراجع, ج۱, ص۷۴)
سۆال: در چه صورتی تراشیدن ریش حرام است؟ آیا کسانی که ریش خود را می تراشند فاسق هستند یا خیر؟
جواب: تراشیدن ریش یا کوتاه کردن آن به طوری که صدق ریش نکند, بنابر احتیاط واجب حرام است و اصرار بر گناه صغیره موجب فسق می شود. (استفتائات جدید امام (ره), ج۲, ص۳۱ ؛ ترجمه استفتائات رهبری چاپ وزیری, س۱۴۱۴)
سۆال: زدن ریش و سبیل چه حکمی دارد؟ و آیا این کار در جاهایی مثل صدا و سیما که محل آموزش جوانان است تبلیغ فساد نیست در حالی که جوانان الگو می گیرند؟
جواب: تراشیدن ریش و کوتاه کردن مانند تراشیدن بنابر احتیاط واجب جایز نیست ولی کوتاه کردن سبیل مانعی ندارد و کسانی که این کار را می کنند باید نهی از منکر نمود و جوانان هم باید الگوی خود را شخصیتهای متدین قرار دهند و به وظیفه شرعی خود عمل نمایند. (استفتائات جدید امام (ره), ج۲, س۸۰)
سوال: اینجانب آرایشگاه دارم, در منطقه ای هستم که اکثر مراجعین ریش تراش هستند و کار دیگری هم از من ساخته نیست آیا ریش تراشی برایم مسئولیت شرعی
دارد؟
جواب: ریش تراشیدن حرام است علی الاحوط (احوط = احتیاط واجب), و اجرت ریش تراشی نیز حرام است علی الاحوط. (استفتائات حضرت امام (ره), ج۳, ص۶۱۹)
طبقه بندی: مذهبی | تعداد بازدید: ۱۰۰ نفر | تاریخ انتشار: چهارشنبه ۲۹ شهریور
آخرین اخبار و جدیدترین مطالب در مورد , احکام, احکام تراشیدن ریش, احکام ریش تراشیدن, تراشیدن ریش, حکم تراشیدن ریش در اسلام, ریش
مجله اینترنتی عکس ، دانلود اهنگ ، اس ام اس ، اخبار روز