ارتودنسی زبانی چیست؟

 هدف از درمان‌های رایج ارتودنسی ثابت، مرتب کردن کامل دندان‌هاست که برای زیبایی و ایجاد عملکرد مناسب سیستم دندانی فکی ارائه می‌شود. در این درمان‌ها معمولا براکت (نگین‌های) ارتودنسی روی سطح بیرونی (لبی) دندان‌ها قرار داده می‌شوند تا از طریق آنها نیروهای ارتودنسی به دندان‌های فرد وارد شوند. این براکت‌ها و سیم موجود در شیار آنها عمدتا فلزی هستند و به راحتی بر روی دندان‌ها دیده می‌شوند و ظاهر آنها برای بعضی افراد ایجاد مشکل می‌کند.

یکی از روش‌هایی که باعث پنهان شدن کامل وسایل ارتودنسی از دید می‌شود، قرار دادن آنها در سمت زبانی (لینگوال) است که به آن ارتودنسی لینگوال (زبانی) می‌گویند.

دکتر امین امینیان، عضو هیات علمی دانشکده دندان‌پزشکی کرمان، در این ارتباط می‌گوید: «اصول کلی این روش مانند ارتودنسی ثابت است که در آن نیروی ارتودنسی از طریق براکت‌هایی که به سطح دندان چسبانده می‌شود، آن را به سمت محل مناسب حرکت می‌دهد. البته این روش نقایصی هم دارد که بسیاری از آنها هنوز هم رفع نشده‌اند بنابراین انتخاب این تکنیک به درمان موارد خاص محدود می‌شود. از جمله این نقایص می‌توان به دشوارتر بودن تحمل آن برای بیمار اشاره کرد زیرا تا حد زیادی جای زبان را می‌گیرد و باعث تداخل در صحبت و غذا خوردن می‌شود.»

از دیگر مشکلات استفاده از ارتودنسی لینگوال، هزینه چندبرابر آن نسبت به روش‌های معمول، محدود بودن به درمان‌های نسبتا ساده ارتودنسی و طول مدت بیشتر درمان است. امید است که با پیشرفت بیشتر این تکنیک و رفع مشکلات موجود در سال‌های آینده، بتوان از آن برای حل مشکلات عمده ارتودنسی در موارد نیاز بهره برد. این عضو هیات علمی دانشکده دندان‌پزشکی کرمان می‌گوید: «با توجه به مطالب ذکر شده، مشخص می‌شود متاسفانه روش ارتودنسی لینگوال هنوز نمی‌تواند در بیشتر درمان‌های ارتودنسی جایگزین قابل اعتمادی برای ارتودنسی ثابت باشد، اما در حال حاضر ارتودنسی لینگوال فقط برای رفع نامنظمی‌های بسیارساده و مختصر دندان‌ها آن هم در افرادی که به دلیل شرایط کاری‌شان به هیچ‌وجه نمی‌توانند ظاهر وسایل ارتودنسی معمول را بپذیرند، توصیه می‌شود.»